طراحی الگوی تصمیم‌گیری راهبردی مدیران مناطق آموزش و پرورش شهر تهران
محورهای موضوعی : برنامه درسیفرشته نیک پور سردهائی 1 , اسفندیار دشمن زیاری 2 , فیروز کیومرثی 3 , زهره اسمعیل زاده 4 , لیلا شریفیان 5
1 - دانشجوی دکتری مدیریت آموزشی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اسلامشهر، ایران
2 - استادیار گروه مدیریت آموزشی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اسلامشهر، اسلامشهر، ایران. نویسنده مسئول،
3 - استادیار گروه روانشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اسلامشهر، اسلامشهر، ایران.
4 - استادیار گروه آموزش ابتدایی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اسلامشهر، اسلامشهر، ایران.
5 - استادیار گروه علوم تربیتی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اسلامشهر، اسلامشهر، ایران.
کلید واژه: تصمیم‌گیری, مدیران, آموزش و پرورش, تصمیم‌گیری راهبردی,
چکیده مقاله :
این پژوهش، با هدف طراحی الگوی تصمیم گیری راهبردی برای مدیران مناطق آموزش و پرورش شهر تهران انجام پذیرفت. پژوهش توسعه ای - کاربردی و از نوع پژوهش های آمیخته اکتشافی(کیفی– کمی) است. جامعه پژوهش در بخش کیفی شامل اعضای هیأت علمی دانشگاه در رشته های مدیریت آموزشی و مدیریت منابع انسانی، همچنین مدیران مناطق آموزش و پرورش بودند که با 14 مصاحبه به اشباع نظری رسید. در بخش کمی با فرمول کوکران تعداد 120 نفر از مدیران کل و معاونین مناطق آموزش و پرورش شهر تهران به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار پژوهش در بخش کیفی مصاحبه نیمه ساختاریافته و در بخش کمی پرسشنامه محقق ساخته بود که روایی پرسشنامه با روش Cvr تأیید شد و آلفای کرونباخ با ضریب 802/0 پایایی بالای پرسشنامه را نشان داد. تحلیل محتوای کیفی با نرم افزار MAXQDA12 انجام شد. برای معادلات ساختاری از نرم افزار smart pls3 و برای تعیین اعتبار الگو از نرم افزار SPSS25 استفاده شد. بر اساس نتایج در بخش کیفی 10 بعد، 23 مؤلفه 98 شاخص شناسایی گردید. نتایج آزمون t (01/0< P)، بارهای عاملی و ضرایب معناداری به دست آمده، حاکی از آن است که کلیه ابعاد الگوی تصمیم گیری راهبردی مورد تأیید می باشند.
This research was conducted with the aim of designing a strategic decision-making model for managers of education districts in Tehran. The study is developmental-applied in nature and mixed exploratory (qualitative-quantitative) in methodology. The population in the qualitative section included university faculty members in the fields of educational management and human resource management, as well as managers of education districts. Data collection reached theoretical saturation after 14 interviews. In the quantitative section, 120 general managers and assistants of education districts of Tehran were selected as the sample using Cochran's formula. The research tool was a semi-structured interview in the qualitative part and a researcher-made questionnaire in the quantitative part. The validity of the questionnaire was confirmed by the CVR method and Cronbach's alpha with a coefficient of 0.802 showed the high reliability of the questionnaire. Qualitative content analysis was done with MAXQDA 12. Smart pls 3 was used for structural equations and SPSS 25 was used to determine model validity. Based on the results in the qualitative part, 10 dimensions, 23 components of 98 indicators were identified. The results of the t-test (P < 0.01), factor loadings and significant coefficients indicate that all aspects of the strategic decision-making model are approved.
_||_
