جلوه های شاعرانۀ رنگ محلی در اشعار منوچهر آتشی

محورهای موضوعی : سایر زبان ها، گویش ها و ادبیات حاضر در ایران

عبدالمجید محققی ¹ (عضو هیات علمی دانشگاه یاسوج)
فاطمه حیات داودی ² (دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه یاسوج)

تاریخ دریافت : 1391/09/06 تاریخ پذیرش : 1392/09/27 تاریخ انتشار : 1393/12/28

کلید واژه: منوچهر آتشی, رنگ محلی, فارس, بوشهر,

چکیده مقاله :

منوچهر آتشی از شاعرانی است که در آثارش رنگ محلی را برای توصیف واقعیت‌های محیط طبیعی و مفهوم پردازی های ذهنی خود، به کار برده است. عناصر اقلیمی و جغرافیایی و اعتقادات مردم منطقه جنوب از منابع اصلی تخیل منوچهر آتشی است. این محیط عاملی اساسی در کاربرد شگردهای بیانی، آرایه‌های ادبی، ترکیب الفاظ و ایجاد اصطلاحات و غنی‌کردن زبان شعری وی بوده است. در این زمینه، تشبیه پربسآمدترین شگرد خیالی وی است. بسامد عناصر بومی و محلی در شعر آتشی، در دو دفتر آواز خاک و آهنگ دیگر، یعنی در دفترهای نخستین وی، بیش از آثار دیگر اوست.

چکیده انگلیسی:

Colorful elements in Manoochehr Atashi‟s poems have been taken from the facts of the poet‟s environment and have bestowed an indigenous-oriented origin to his poems. His fancy source is composed of continental elements, climatic characteristics as well as beliefs of people in his area. The theme of his poem in terms of emotion and thought is a miniature stemmed directly from life and nature and is the production of his real emotions. Generally, Atashi‟s poem can be considered as one of the most beautiful climatic poems in Persian Language and Literature as south nature is the dominant element of his fantasy with a personal, partial and non-stereotype view.

منابع و مأخذ:

۱. آتشی، منوچهر، 1381، گندم و گیلاس، چ۲، تهران: نگاه.

۲. آتشی، منوچهر، 1383، آواز خاک، چ۳، تهران: نگاه.

۳. آتشی، منوچهر، 1383، آهنگ دیگر، چ۴، تهران: نگاه.

۴. آتشی، منوچهر، 1383، دیدار در فلق، چ۴، تهران: نگاه.

۵. آتشی، منوچهر، 1389، گزینه اشعار منوچهر آتشی، چ۵، تهران: مروارید.

۶. آتشی، منوچهر، 1390، ریشه‌های شب، ج۲، چ۲، تهران: نگاه.

۷. احمدی، علی‌اکبر، 1386، «گذشته‌ای روشن و آینده‌ای تاریک»، نشریۀ زبان و ادبیات: زبان و ادب، ش33 (علمی و ترویجی)، ص7تا21.

۸. اخوان ثالث، مهدی، 1369، بدایع و بدعت‌ها و عطا و لقای نیما یوشیج، تهران: بزرگمهر.

۹. داد، سیما، 1387، فرهنگ اصطلاحات ادبی، چ۴، تهران: مروارید.

۱۰. دستغیب، عبدالعلی، 1386، «منوچهر آتشی و اشعارش»، نشریۀ زبان و ادبیات: نامۀ فرهنگستان، ش36، ص159تا171.

11. شفیعی کدکنی، محمدرضا، 1378، صور خیال در شعر فارسی، چ۷، تهران: آگاه.

12. شفیعی کدکنی، محمدرضا، 1390، ادوار شعر فارسی، چ۶، تهران: سخن.

13. شمیسا، سیروس، 1390، بیان و معانی، چ۳، تهران: میترا.

14. مختاری، محمد، 1378، شاعران معاصر ایران؛ ج1: منوچهر آتشی، تهران: توس.

15. نیمایوشیج، 1364، مجموعه آثار نیما، به‌کوشش سیروس طاهباز، تهران: ناشر.

16. نیمایوشیج، 1351، ارزش احساسات و پنج مقالۀ دیگر، چ۲، تهران: گوتنبرگ.

17. نیمایوشیج، 1368، دربارۀ شعر و شاعری، گردآورنده: سیروس طاهباز، تهران: دفترهای زمانه.

18. یوسفی، غلام‌حسین، 1339، «رنگ محلی در شعر فارسی»، نشریۀ زبان و ادبیات: یغما، ش145، ص256تا263.

19. یوسفی، غلام‌حسین، 1376، چشمۀ‌ روشن، چ۷، تهران: علمی