بررسی اثر pH و غلظت های مختلف آبمیوه‌توت‌فرنگی بر قابلیت زنده‌مانی لاکتوباسیلوس کازئی و لاکتوباسیلوس پلانتاروم

الموضوعات :

طاهره بریموندی ¹ (گروه علوم و صنایع غذایی، واحد شهر قدس، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران)
وجیهه فدائی نوغانی ² (گروه علوم و صنایع غذایی، واحد شهر قدس، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.)

تاريخ الإرسال : 14 الإثنين , صفر, 1438 تاريخ التأكيد : 02 الجمعة , جمادى الأولى, 1439 تاريخ الإصدار : 12 الخميس , ذو الحجة, 1439

الکلمات المفتاحية: لاکتوباسیلوس کازئی, واژگان کلیدی: توت‌فرنگی, لاکتوباسیلوس پلانتاروم, آبمیوه پروبیوتیک,

ملخص المقالة :

در این پژوهش، آب‌توت‌فرنگی پروبیوتیک با استفاده از باکتری‌های پروبیوتیک لاکتوباسیلوس کازئی و لاکتوباسیلوس پلانتاروم تولید شد و 4 عامل بریکس (9، 11 و 13)،pH (3 و 4)، زمان (0، 7، 14، 21 و 28 روز) و باکتری (لاکتوباسیلوس کازئی و لاکتوباسیلوس پلانتاروم) به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملأ تصادفی مورد مطالعه قرار گرفت و برخی ویژگی‌های فیزیکوشیمیایی (pH، اسیدیته، ویتامین ث، مواد جامد محلول و جمعیت باکتری های پروبیوتیک) آبمیوه توت‌فرنگی پروبیوتیک اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که در طول زمان نگه‌داری،pH ، ویتامین ث، مواد جامد محلول و جمعیت میکروبی کاهش (p‹0/05)و اسیدیته افزایش (p‹0/05) یافت. با افزایش بریکس، اسیدیته، مواد جامد محلول وجمعیت میکروبی افزایش (p‹0/05) و ویتامین ث کاهش (p‹0/05) نشان داد. با افزایشpH ، ویتامین ث و جمعیت میکروبی افزایش (p‹0/05) و اسیدیته کاهش (p‹0/05) یافت. لاکتوباسیلوس کازئی دارای جمعیت میکروبی بالاتری بود. بالاترین زنده مانی باکتری‌های پروبیوتیک در pH=4، بریکس 13 و زمان نگه‌داری صفر مشاهده گردید. واژگان کلیدی: توت‌فرنگی، لاکتوباسیلوس کازئی، لاکتوباسیلوس پلانتاروم، آبمیوه پروبیوتیک،