نقش زبان در گفتمان دیپلماسی فرهنگی جمهوری اسلامی ایران
الموضوعات : فصلنامه علمی تحقیقات سیاسی و بین المللی
عباسقلی عسگریان
1
(استادیار دانشکده روابط بین الملل وزارت امور خارجه)
صارم شیراوند
2
(دانشجوی کارشناسی ارشد مطالعات اوراسیا دانشکده روابط بین الملل وزارت امور خارجه)
میرهادی موسوی
3
(کارشناسی ارشد دیپلماسی و سازمان های بین المللی دانشکده روابط بین الملل وزارت امور خارجه)
الکلمات المفتاحية: هویت, زبان, بازنمایی, گفتمان, دیپلماسی فرهنگی, جمهوری اسلامی‌ایران,
ملخص المقالة :
دیپلماسی فرهنگی در واقع تأمین منافع ملی با استفاده از ابزارهای فرهنگی است. دیپلماسی فرهنگی به یک کشور امکان می‌دهد که فرهنگ، جامعه و مردم خود را به دیگران معرفی کند و با طریق فزونی بخشیدن به ارتباطات خصوصی بین مردم کشورهای گوناگون، کشورها را قادر می‌سازد که ایده‌آل‌های سیاسی و سیاست‌هایشان را در انظار افکار عمومی بسیار جذاب نشان دهند. هدف اساسی دیپلماسی فرهنگی ارائه ی دیدگاه روشن و موجّه نسبت به فرهنگ ارزشی و رفتاری یک بازی گر برای بازی گران مختلف عرصه ی بین‌الملل شامل دولت‌ها، سازمان های بین‌المللی دولتی و غیردولتی، نهادهای جوامع مدنی و افکارعمومی است. برای فهم دیپلماسی فرهنگی هر کشوری درک زمینه‌ها و فرایندهای شکل‌گیری آن امری ضروری است. دیپلماسی فرهنگی ایرانی- اسلامی با بهره‌گیری از زبان انقلاب اسلامی و با هدایت رهبری انقلاب اسلامی در ابتدای شکل‌گیری نظام اسلامی در کشور پی‌ریزی شد و با توسعه و عمق بخشیدن به آن در مراحل بعدی به یک گفتمان تمام عیار در دیپلماسی عمومی ایران تبدیل شده است، در این پژوهش هدف اصلی، نشانه‌شناسی عناصر، استعاره‌ها و اجزای بازنمایی دیپلماسی فرهنگی جمهوری اسلامی ایران و بررسی نقش زبان در گفتمان سازی دیپلماسی فرهنگی این کشور به روش تحلیل گفتمان است.
