سهروردی در گفت وگویی بینامتنی با شاهنامه (بازتاب شاهنامه در چند اثر سهروردی)
الموضوعات : پژوهش های نقد ادبی و سبک شناسی
مهری بهفر
1
(دانش‌آموختۀ گروه زبان و ادبیات فارسی واحد علوم و تحقیقات تهران، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.)
رقیه صدرایی
2
(استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی واحد علوم و تحقیقات تهران، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران. (نویسنده مسئول))
الکلمات المفتاحية: ادبیات عرفانی, ترامتنیت, گفت‌وگو, گفت‌وگوی بینامتنی, شاهنامه, سهروردی,
ملخص المقالة :
روایت شاهنامه، شخصیت ها و اندیشه های خرد و کلانِ نهفته در بافتارِ آن در متونِ پس از این اثر، در ژانرهای گوناگون ادبی، متون تاریخی و دینی و مذهبیِ فارسیِ پس از فردوسی با رویکردهای گوناگون تداوم یافته است. شاهنامه حضوری مستمر و معنادار در متن های پس از خود داشته است. بازتاب این اثر در تمام ژانرهای ادبی و حتی غیرادبی فارسی دیده می شود. یکی از راه های درک متنی به وسعت، حجم و درازای عمر شاهنامه پیگیریِ ارتباط، تعامل و گفت‌وگویی است که میان این متن و متونِ گوناگونِ پس‌ازآن، شکل گرفته و تداوم یافته است. در این نوشتار گفت وگوی بینامتنی میانِ چند اثر از مصنفات شیخ شهاب الدین سهروردی (که به ادبیات عرفانی تعلق دارد) و شاهنامه فردوسی بررسی‌شده است، به‌منظور فهمِ شکل های این ارتباط و نحوه ای که شخصیت، روایت و اندیشه از شاهنامه به متون دیگر راه یافته، تداوم پیداکرده و حتی دگرگونی گرفته است.
_||_
