سیر تطوّر دیدگاه‌های شفیعی‌کدکنی در نقد شعر معاصر (با تکیه بر خصیصه‌های روش پژوهشی ایشان)
الموضوعات : پژوهش های نقد ادبی و سبک شناسی
حسین قربانپور آرانی
1
(دانشیار گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه کاشان)
عباس شاه علی رامشه
2
(دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی دانشگاه کاشان (نویسندۀ مسئول))
الکلمات المفتاحية: شعر معاصر, شاعران, شفیعی‌کدکنی, تطوّر دیدگاه, جریان شعر,
ملخص المقالة :
تطوّر و دگردیسی در اندیشه و آرای هر پژوهشگر در طول دوران تحقیقات علمی امری ناگزیر و مسلماً مسیری رو به کمال است. دکتر شفیعی‌کدکنی از پژوهشگران ادبیات عرفانی و ادبیات شعر معاصر ایران خود نیز همواره در آثارش از نوعی تطوّر در دیدگاه‌ها و حتی گاهی تناقض در آرای خود خبر می دهد. در این پژوهش با بررسی چهار خصیصه بی‌پروایی و قاطعیت، احتیاط علمی، طنز در بیان و مبالغه در بیان همراه با ذکر نمونه‌ها در روش پژوهشی ایشان؛ سیر دگردیسی آراء وی را در باب مهمترین جریان‌ها (جریان شعر نو نیمایی، جریان شعر منثور و جریان شعر حجم) و مهمترین شاعران (نیمایوشیج، سهراب سپهری، مهدی اخوان ثالث، فروغ فرخزاد و احمد شاملو) نشان داده شده است. به طور کلّی در مواردی لحن ستایش‌گونه یا مخالف‌گونه و طعن‌آمیز وی در مورد جریان یا شاعری ثابت باقی مانده است و در مواردی این آراء در طول زمان تغییر کرده است.
_||_
