بن‌مایه‌های ادب پایداری دراشعار ملک‌الشعراء بهار در عصر مشروطه
الموضوعات : پژوهش های نقد ادبی و سبک شناسی
رضا موسی آبادی
1
(دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی، واحد نیشابور، دانشگاه آزاد اسلامی، نیشابور، ایران.)
مهدی نوروز
2
(استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی، واحد نیشابور، دانشگاه آزاد اسلامی، نیشابور، ایران. نویسنده مسئول.)
بتول فخر اسلام
3
(استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی، واحد نیشابور، دانشگاه آزاد اسلامی، نیشابور، ایران.)
الکلمات المفتاحية: ادبیّات پایداری, مّحمدتقی بهار, ادبیات عصرمشروطه, استعمارستیزی,
ملخص المقالة :
اوضاع خاصّ سیاسی و اجتماعی عصر مشروطه، سبب ظهور شاعرانی شد که مهم ترین مضامین شعری آن ها، اشعار وطنی و مهم ترین دغدغه شان، مبارزه با نیروهای مستبدّ داخلی و خارجی بود که استقلال و آزادی کشور را به مخاطره می افکندند. یکی از این شاعران بنام آزادی خواه، محمدتقی بهار ملقّب به ملک الشعراء است که اشعارش آکنده از اندیشه های وطن پرستانه است. این پژوهش بر آن است تا با روش توصیفی- تحلیلی به ترسیم و بررسی بن مایه های گوناگون ادب پایداری دراشعار ملک الشعراء بهار بپردازد. برآیند تحقیق نشان از آن دارد که دیوان محمّدتقی بهار را مضامینی چون: استعمارستیزی، یادکرد از قهرمانان ملّی و مذهبی، وطن پرستی، دعوت به بیداری و ایستادگی در برابر استبداد و استعمار، القای امید به آیندة روشن، دعوت به اتّحاد وستایش آزادی و آزادگی تشکیل می دهد که هر یک از این موارد با ویژگی های خاصّ خود، نشان دهندة جلوه هایی از ادب پایداری در اشعار محمّدتقی بهار می باشند که با زبانی صریح و آشکار به آن ها پرداخته شده است.
_||_
