بررسی و نقد جامعۀ اندرزگویانِ ایرانی (پس از اسلام تا قرن هشتم هجری)
الموضوعات :
1 - دکتری زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه خوارزمی تهران، تهران، ایران
الکلمات المفتاحية: اندرز, پند, اندرزگویان, دورۀ اسلامی,
ملخص المقالة :
سابقۀ پرداختن به ادب تعلیمی و اندرزگویی در جامعۀ ایرانی، به درستی مشخص نیست و چه بسا مربوط به زمانی باشد که هنوز خطی و کتابتی در میان نبوده است. از آن زمان تا کنون، اندرز و پند همواره یکی از پُر تکرارترین مباحث و موضوعات ادبی- فرهنگی سرزمین ایران بوده است و گزاف نخواهد بود اگر آن را ویژگیِ سرشتین فرهنگ ایرانی بدانیم. خمیرمایۀ ادبیات فارسی در دورۀ اسلامی، به مانند دورۀ پیش از اسلام، با پند و اندرز عجین شده است، گستردگی و حجم بالای مضامین اندرزی در ادب فارسی به حدّی است که حتی در میان قصاید مدحی و غزلیات عاشقانه نیز می‌توان آموزه‌های اخلاقی را مشاهده نمود؛ بنابراین از جنبه‌های مختلفی می‌توان به مطالعه و بررسی پیرامونِ آن پرداخت. از جمله پژوهش دربارۀ جامعۀ اندرزگویان ایرانی در دو دورۀ پیش و پس از اسلام. در همین راستا، این پژوهش می‌کوشد تا با روش توصیفی- تحلیلی و مطالعات کتابخانه‌ای به بررسی و معرفی افراد و گروه‌های اصلیِ اندرزگو در ایرانِ دورۀ اسلامی بپردازد و برخی مباحث مرتبط با آن را نیز بازگو نماید. از مهم‌ترین یافته‌های این تحقیق، می‌توان به عمومی شدنِ اندرزگویی در دورۀ اسلامی –برخلاف دورۀ پیشین- به‌ویژه در میانِ شاعران و نویسندگان اشاره کرد، مسأله‌ای که خود، نتایج مثبت و منفی‌ای را به همراه داشته است.
1. اوستا. (1392). گزارش و پژوهش جلیل دوستخواه. تهران: مروارید.
2. آذرباد مهرسپندان. (1379). اندرزهای آذرباد مهرسپندان. گردآوردی و ترجمۀ رهام اشه و شهین سراج. تهران: فروهر.
3. آسانا، جاماسب. (1391). متن‌های پهلوی. ترجمۀ سعید عریان. تهران: علمی.
4. ابن‌خلدون، عبدالرحمن بن محمد. (1398). مقدمۀ ابن‌خلدون. ترجمۀ محمد پروین گنابادی. تهران: علمی و فرهنگی.
5. ابن‌مسکویه، احمد بن محمد. (1381). تهذیب الاخلاق. ترجمۀ علی‌اصغر حلبی. تهران: اساطیر.
6. ارداویراف‌نامه. (1391). ویراستۀ دستور کیخسرو دستور جاماسپ آسا. با مقدمۀ کتایون مزداپور. تهران: توس.
7. اقبال، عباس. (1395). وزارت در عهد سلاطین بزرگ سلجوقی از تاریخ تشکیل این سلسله تا مرگ سلطان سنجر. به کوشش محمدتقی دانش‌پژوه. تهران: دانشگاه تهران.
8. العاکوب، عیسی. (1374). تأثیر پند پارسی بر ادب عربی (پژوهشی در ادبیات تطبیقی). ترجمۀ عبدالله شریفی خجسته. تهران: علمی و فرهنگی.
9. امید اشوهیشتان. (1376). روایت امید اشوهیشتان. ترجمۀ نزهت صفای اصفهانی. تهران: نشر مرکز.
10. بهزاد فرخ فیروز. (1346). «اندرز بهزاد فرخ فیروز». ترجمۀ فرهاد آبادانی. مجله دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تبریز. ۱۹(81)، 36ـ42.
11. بیهقی، ابوالفضل محمد بن حسین. (1390). تاریخ بیهقی. ویرایش جعفر مدرس صادقی. تهران: نشر مرکز.
12. تحفه (در اخلاق و سیاست) (1341). به اهتمام محمدتقی دانش‌پژوه. تهران: بنیاد ترجمه و نشر کتاب.
13. ثعالبی، ابی‌منصور عبدالملک. (1403ق). يتيمة الدهر فی محاسن أهل الدهر. شرح و تحقیق مفید محمد قمیحه. بیروت: دارالکتب العلمیه.
14. خوئینی، عصمت، و رحمتیان، سجاد. (1394). «بررسی مآخذ برخی از اندرزهای شاهنامه». متن‌شناسی ادب فارسی. شمارۀ ۱ (پیاپی 25)، 115ـ136.
15. خوئینی، عصمت، و رحمتیان، سجاد (1395). «جستاری در مأخذشناسی برخی از اندرزهای بوستان». متن‌شناسی ادب فارسی. شمارۀ ۴ (پیاپی 32)، 43ـ62.
16. دانشیار، مرتضی. (1398). «سیر الملوک نظام‌الملک: اغلاط، مجعولات و عامل آن‌ها». پژوهشنامه تاریخ تمدن اسلامی، ۵۲(۱)، 27ـ57.
17. دریایی، تورج. (1392). امپراطوری ساسانی. ترجمۀ خشایار بهاری. تهران: فرزان‌روز.
18. رادمنش، عطامحمد، و جلالی، حسین (1391). «پژواک فرهنگ آزرم و ادب در شاهنامه و متون پهلوی». پژوهشنامه ادبیات تعلیمی، ۴(۱۴)، 1ـ22.
19. رستگار فسایی، منصور. (1397). انواع نثر فارسی. تهران: سمت.
20. رودکی، ابوعبدالله جعفر بن محمد. (1383). دیوان. شرح و توضیح منوچهر دانش‌پژوه. تهران: توس.
21. ریاحی، محمدامین. (1383). کسایی مروزی: زندگی و اندیشه و شعر او. تهران: علمی.
22. ریپکا، یان و دیگران. (1385). تاریخ ادبیات ایران از دوران باستان تا قاجاریه. ترجمۀ عیسی شهابی. تهران: علمی و فرهنگی.
23. زادسپرم. (1366). گزیده‌های زادسپرم. ترجمۀ محمدتقی راشد محصل. تهران: مؤسسۀ مطالعات و تحقیقات فرهنگی.
24. زرتشت بهرام‌پژدو. (بی‌تا). زراتشت‌نامه. ازروی نسخۀ مصحح فردریک روزنبرگ. با تصحیح مجدد و حواشی و فهارس به کوشش محمد دبیرسیاقی. تهران: طهوری.
25. سعدی، مصلح‌الدین. (1384). کلیات. براساس نسخۀ محمدعلی فروغی. تهران: شقایق.
26. سعدی، مصلح‌الدین. (1387الف). بوستان. تصحیح و توضیح غلامحسین یوسفی. تهران: خوارزمی.
27. سعدی، مصلح‌الدین. (1387 ب). گلستان. تصحیح غلامحسین یوسفی. تهران: خوارزمی.
28. شبانکاره‌ای، محمد بن علی بن محمد. (1363). مجمع الانساب. تصحیح میرهاشم محدث. تهران: امیرکبیر.
29. شفیعی‌کدکنی، محمدرضا. (1352). «انواع ادبی و شعر فارسی». خرد و کوشش، ۴(11 و 12)، 96ـ119.
30. شُمُن، ماری لوئیز. (1385). «مناصبی از دورۀ ساسانی». در: جامعه و اقتصاد عصر ساسانی. گردآوری و ترجمۀ حسین کیان‌راد. تهران: سخن.
31. شمیسا، سیروس. (1386). انواع ادبی. تهران: میترا.
32. ظهیری سمرقندی، محمد بن علی. (1349). اغراض السیاسة فی اعراض الریاسة. تصحیح جعفر شعار. تهران: دانشگاه تهران.
33. عبید زاکانی، خواجه نظام‌الدین (1379). کلیات. به کوشش پرویز اتابکی. تهران: زوار.
34. عطار نیشابوری، فریدالدین محمد بن ابراهیم. (1380). پندنامه. تصحیح و تحشیۀ سیلوستر دوساسی. با مقابله و بازنویسی عبدالمحمد روح‌بخشان. تهران: اساطیر.
35. عنصرالمعالی، کیکاوس بن اسکندر. (1390). قابوس‌نامه. تصحیح غلامحسین یوسفی. تهران: علمی و فرهنگی.
36. عوفی، نورالدین محمد. (1906). لباب الباب. تصحیح ادوارد براون. لیدن: بریل.
37. عهد اردشیر (1348). گردآوری و تدوین احسان عباس. ترجمۀ محمدعلی امام شوشتری. تهران: انجمن آثار ملی.
38. غزالی، ابوحامد محمد بن محمد. (1389). نصیحة الملوک. به کوشش قوام‌الدین طه. تهران: جامی.
39. غزالی، ابوحامد محمد بن محمد. (1394). مجموعه آثار فارسی غزّالی. به اهتمام احمد مجاهد. تهران: دانشگاه تهران.
40. غزالی، ابوحامد محمد بن محمد. (بی‌تا). پندنامۀ حضرت محمد غزالی به یکی از ملوک. بی‌نا.
41. فرخزادان، آذرفرنبغ. (1375). ماتیکان گجستک ابالیش. ترجمۀ ابراهیم میرزایِ ناظر. تهران: هیرمند.
42. فرخزادان، آذرفرنبغ. (1384). روایت آذرفرنبغ فرخزادان. تصحیح و ترجمۀ حسن رضایی باغ‌بیدی. تهران: مرکز دایرةالمعارف بزرگ اسلامی.
43. فرخزادان، آذرفرنبغ، و امیدان، آذرباد. (1392). کتاب ششم دینکرد. ترجمۀ فرشته آهنگری. تهران: صبا.
44. فردوسی، ابوالقاسم. (1386). شاهنامه. تصحیح جلال خالقی مطلق. تهران: دایرةالمعارف بزرگ اسلامی.
45. کریستن‌سن، آرتور. (1384). ایران در زمان ساسانیان. ترجمۀ غلامرضا رشید یاسمی. ویراستار: حسن رضایی باغ‌بیدی. تهران: صدای معاصر.
46. کرین بروک، فیلیپ. (1388). «اخلاق و جامعه در فلسفۀ زرتشتی». جستاری در فلسفۀ زرتشتی (مجموعه مقالات). ترجمۀ سعید زارع و سعیدرضا منتظری. قم: دانشگاه ادیان و مذاهب.
47. گرشویچ، ایلیر، و بویس، مری (1377). ادبیات دوران ایران باستان. ترجمۀ یدالله منصوری. تهران: فروهر.
48. لازار، ژیلبر. (1342). اشعار پراکندۀ قدیم‌ترین شعرای فارسی‌زبان. تهران: انجمن ایران‌شناسی فرانسه و تهران.
49. محمدی، هاشم. (1386). «تطبیق دیباچۀ شاهنامه با متون زرتشتی». مطالعات ادبیات تطبیقی، شمارۀ 2، 125ـ144.
50. مرزبان بن رستم. (1389). مرزبان‌نامه. ترجمۀ سعدالدین وراوینی. به کوشش خلیل خطیب رهبر. تهران: صفی علیشاه.
51. مزداپور، کتایون. (1386). اندرزنامه‌های ایرانی. تهران: دفتر پژوهش‌های فرهنگی.
52. منوچهر پسر گشن جمله مبهم ات.. (1397). دادستان دینی (پارۀ دوم). مقدمه، آوانویسی، برگردان فارسی و یادداشت‌ها به‌همراه متن پهلوی از مهشید میرفخرایی. تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
53. ناصر بن خسرو قبادیانی، ابومعین. (1387). دیوان اشعار. تصحیح مجتبی مینوی. به اهتمام نصرالله تقوی. تهران: معین.
54. نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد. (1386). سیر و سلوک (اوصاف‌الاشراف). قم: نشر برگزیده.
55. نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد. (1399). اخلاق ناصری. تصحیح عزیزالله علیزاده. تهران: فرهنگ روز.
56. نظام‌الملک، حسن بن علی. (1394). سیاست‌نامه. تصحیح عباس اقبال آشتیانی. تهران: اساطیر.
57. نظامی عروضی، احمد بن عمر. (1388). چهار مقاله. تصحیح علامه محمد قزوینی. تعلیقات محمد معین. ویراستۀ ایرج بهرامی. تهران: زوار.
58. نظامی گنجه‌ای، الیاس بن یوسف. (1389). خمسه. براساس نسخۀ وحید دستگردی. به کوشش سعید حمیدیان. تهران: نشر قطره.
59. نوحه‌خوان، حامد. (1399). دیوانیان از ساسانیان تا سامانیان. تهران: ندای تاریخ.
60. ویسهوفر، یوزف. (1396). ایران باستان. ترجمۀ مرتضی ثاقب‌فر. تهران: ققنوس.
