اثر استفاده مجزا یا ترکیبی واکسن‌های زنده و کشته بیماری نیوکاسل بر پاسخ ایمنی هومورال در ماکیان گوشتی

الموضوعات :

زهرا برومند ¹ (دانشگاه شهید چمران اهواز)
رمضانعلی جعفری ² (دانشگاه شهید چمران اهواز)
منصور میاحی ³ (دانشگاه شهید چمران اهواز)
علیرضا مرادی ⁴ (دانش‌آموخته دانشکده دامپزشکی دانشگاه شهید چمران اهواز)

تاريخ الإرسال : 23 الثلاثاء , صفر, 1441 تاريخ التأكيد : 29 الخميس , شوال, 1442 تاريخ الإصدار : 27 الإثنين , شعبان, 1441

الکلمات المفتاحية: جوجه گوشتی, نیوکاسل, واکسیناسیون, ممانعت از هماگلوتیناسیون,

ملخص المقالة :

رعایت امنیت زیستی و واکسیناسیون مناسب دو اقدام مهم در پیش‌گیری از بروز بیماری نیوکاسل محسوب می‌شوند. هدف این مطالعه، مقایسه ایمنی‌زایی واکسن‌های زنده و کشته بیماری نیوکاسل به ‌صورت مجزا یا ترکیبی در جوجه‌های گوشتی بود. بدین منظور، تعداد 270 قطعه جوجه گوشتی یک روزه (سویه راس) پس از وزن کشی انفرادی به گروه‌های A تا F تقسیم شدند که گروه A: شاهد غیر واکسینه، گروه B: دریافت واکسن‌های زنده B1 و Clone 30 به ترتیب در 10 و 31 روزگی به روش قطره چشمی، گروه‌های C و D: تزریق زیر جلدی واکسن کشته نیوکاسل به ترتیب در 3 و 10 روزگی و گروه‌های E و F: دریافت واکسن کشته به ترتیب در 3 و 10 روزگی و واکسن‌های زنده مطابق با گروه B بودند. در سن 3 روزگی تعداد 4 جوجه و در سنین 10، 17، 24، 31 و 38 روزگی تعداد 12 جوجه از هر گروه به طور تصادفی انتخاب و خونگیری شدند و آزمون HI بر روی سرم انجام شد.تا سن 17 روزگی هیچ تفاوت معنی داری در سطح پادتن سرمی گروه‌های آزمایشی مشاهده نشد ؛ اما پس از آن، سطح پادتن سرمی در گروه‌های دریافت کننده واکسن زنده در سنین 31 و 38 روزگی به طور معنی داری بیش‌تر از گروه‌های دریافت کننده واکسن کشته بود. بنابراین واکسن زنده نیوکاسل حتی در یک نوبت نسبت به واکسن کشته ایمنی هومورال بهتری در جوجه‌های گوشتی ایجاد می‌کند و اگر با واکسن کشته به طور همزمان استفاده شود ایمنی حاصل از آن قوی‌تر خواهد بود.