تحلیلی بر نقش سرمایه اجتماعی در ظرفیت سازی برند شیراز فضای شهری (مطالعه موردی: منطقه 2 شیراز)

الموضوعات :

مجید رحمانی ¹ (دانشجوی دکتری گروه طراحی شهری، واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران)
کریم حسین زاده دلیر ² (استاد گروه شهرسازی، واحد مرند، دانشگاه آزاد اسلامی، مرند، ایران)
محمدرضا پاکدل فرد ³ (دانشیار گروه طراحی شهری، واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران)

تاريخ الإرسال : 03 الإثنين , محرم, 1444 تاريخ التأكيد : 16 الإثنين , صفر, 1444 تاريخ الإصدار : 08 الأربعاء , جمادى الأولى, 1445

الکلمات المفتاحية: سرمایه اجتماعی, سرمایه, کنش جمعی, برند ساز, منطقه 2 شیراز,

ملخص المقالة :

مقدمه: سرمایه اجتماعی شامل جنبه هایی از ساختار اجتماعی است که کنش جمعی را تسهیل کرده و منابعی را جهت دستیابی مردم به اهدافشان در اختیار می گذارد. جیمز کلمن معتقد است که طرح سرمایه اجتماعی به عنوان منبعی برای کنش، یکی از راه های وارد کردن ساختار اجتماعی در پارادایم کنش عقلانی است. برندسازی شهری بازنمایی این کنش در پهنه کنشگران اقتصاد فرهنگی شهر است که پیامد جمعی و ضرورتِ برخاسته از پیچیدگی های ناشی از میدانِ جهانی شدن و سرمایه داری مالی و سینمای هالیوود است.هدف پژوهش: تبیین کلی و فهم نظری سرمایه اجتماعی و برندسازی شهری، تبیین و استدلال نقش سرمایه و شبکه های اجتماعی در ظرفیت سازی تولید برند شهری، سنجش میزان سرمایه اجتماعی در مقیاس خیابان، محله و کل شهر با تمرکز در منطقه 2 شهرداری شیراز، سنجش تاثیر سرمایه اجتماعی چند سطحی بر ظرفیت سازی برند شیراز.روش شناسی تحقیق: روش تحقیق توصیفی - تحلیلی است. مقیاس سه سطحی خیابان، محله و کل محدوده شهری منظقه 2 شهرداری جهت سنجش سرمایه اجتماعی مورد توجه بوده است.قلمرو جغرافیایی پژوهش: منطقه 2 شهرداری یکی از مناطق هشت گانه شهرداری شیراز می باشد که در جنوب و غرب بافت تاریخی قرار گرفته و در امتداد محورهای مدرس و ابوذر غفاری تا محدوده غربی فرودگاه شیراز امتداد یافته است. مساحت آن بالغ بر 1680 هکتار می باشد و در حال حاضر 178000 نفر جمعیت دارد.یافته ها: شیراز، شهرِ شعر حافظ است. بازنمایی روح جمعی در ادبیات شعر شهری و عاشقانه حافظ، پیشا- برندسازی شهری شیراز است. این مقاله به دنبال آفرینش های شهری و ظرفیت سازی همانند تجارت و برند از رهگذر بازتولید سرمایه اجتماعی در منطقه 2 شهرداری شیراز است.نتیجه گیری: حاکی از آن است "بازتولید ساختاری و ظرفیت سازی برند شیراز " در بستر تعاملی با نهاد سرمایه اجتماعی مردم قرار دارد.

المصادر:

اسلیتر دن، تونکیس فرن. (1386).‌ جامعه بازار؛‌ بازار و نظریه اجتماعی مدرن. ترجمه حسین قاضیان، تهران:  نشر نی.

بودریار ژان. (1389). جامعه مصرفی؛ اسطوره ­ها و ساختارها. ترجمه پیروز ایزدی، تهران: نشر ثالث.

پیری، عیسی و شیرمحمدی مینا. (1395). ظرفیت سازی توسعه اجتماع محلی در راستای توسعه پایدار: همبودگی متغیرهای  زمینه­ ای فقر و فضای جغرافیایی. مجله مطالعات جغرافیای مناطق خشک، 6(2)، 48-35.

حبیبی، محسن. (1386).  شهرسازی؛ تخیلات و واقعیات، تهران: انتشارات دانشگاه تهران.

روستا احمد،؛ قره چه، منیژه؛ حمیدی­زاده محمدرضا و محمدی­ فر یوسف. (1395). مدلی برای برندسازی شهری در ایران بر اساس نظریه داده بنیاد. فصلنامه مدیریت برند، 3(5)، 68-41.

فکوهی، ناصر. (1383). انسان شناسی شهری. چاپ اول، تهران: نشر نی.

لش اسکات. (1388). جامعه شناسی پست مدرنیسم. ترجمه حسن چاوشیان، تهران: نشر مرکز.

گیدنز آنتونی و بردسال کارن. (1387). جامعه شناسی. ترجمه حسین چاوشیان، تهران:  نشر نی.

Andrews, R. ( 2008). Civic Engagement, Ethnic Heterogeneity and social capital in urban areas: evidence from England. Journal of Urban Affairs Review, 44(3), 428- 440.

Anholt, S. (2010). Places, Identity, Image and reputation. London. Palagrave, Macmillan.

Ashworth G., J. (2009). the instrumental of the place branding. How is it done? Journal of European Spatial Research and Policy, 16(1), 9-22.

Besser, T. ( 2009). Changes in small town social capital and civic engagement. Journal of Rural Studies, 25(2), 185-193.

Batterbury, S.P.j., & Fernando, j.L. (2006). Rescaling governance and the impacts of political and environmental decentralization: an introduction. Journal of World Development, 34(11),1851-1863.

Blanco H., & Cambell, T. (2006). social capital of cities: emerging networks of horizontal assistance.  Technology in Society, 28(1-2),169-181.

Carpiano, R.M. (2008). Actual or potential neighborhood resources and access to them: Testing hypotheses of social capital for the health of female caregivers. Journal of Social Science and Medicine, 67(4), 568- 582.

Chu, W. W. (2009). Can Taiwan’s second movers upgrade via branding?.  Journal of Research Policy, 38(6), 1054–1065.

Chuang Y.C., & Chuang K.Y. (2008). Gender differences in relationships between social capital and individual smoking and drinking behavior in Taiwan. Journal of Social Science and Medicine, 67(8), 1321- 1330.

Fanni, Z .(2006). Cities and urbanization in Iran after Islamic revolution, Cities, 23(6), 407-411.

Folland, S. (2007). Does community social capital contribute to population health?. Journal of Social Science and Medicine, 64(11), 2342- 2354.

Huang, J., Brink M.V.D., & NGroot, W. (2009). A meta- analysis of the effect of education on social capital. Journal of Economics of Education Review, 28(4), 454-464.

Ibeh K., Lue, Y., & Dinnie K. (2008). E-branding strategies of internet companies: some preliminary insights from the UK. Journal of Brand Management, 12(5), 355-373.

Ishihara, H., & Pascuala, U. (2009). social capital in community level environmental governance: a critique. Journal of ecological economics, 68(5),1549-1562

Jones N. (2010), Environmental activation of citizens in the context of policy agenda formation and influence of social capital. Social science, 47(1), 121-136.

Maru, Y.T., Macalister,  R.RJ., Smith, M., & Stafford,  S. (2007). Modeling community interactions and social capital dynamics:  the case of regional and rural communities of Australia. Agricultural Systems, 92(1-3),179-200.

Mercer, C. (2003). Performing partnership: civil society and the illusions of good governance in Tanzania. Political geography, 22(7), 741-763.

Merrilees B., Miller D., & Herington C. (2011). City branding: A facilitating framework for stressed satellite cities. Journal of Business Research, 66(1), 37-44.

Morgan, A., & Swann, C. (2004). social capital for health: issues of definition, measurement and links to health. London: Publisher: Health Development Agency.

Mubangizi, B.C. (2003). Drawing on social capital for community economic development: insights from a south African rural community. Community Development Journal, 38(2), doi: 10.1093/cdj/38.2.140.

Nikolova, M.S., & Hassan S.S. (2011). Nation  branding  effects on retrospective global evaluation of past travel experiences. Journal of Business Research, 66(6), 1-7.

Perkins, H.A. (2009). Out from the (green) shadow? Neoliberal hegemony through the market logic of shared urban environmental governance. Political geography, 28(7), 395-405.

Poortinga, W. (2006). social  relations or social capital? Individual and community health effects of bonding social capital. Social Science and Medicine, 63(1), 255- 270.

Rehan, R., M. (2013). Urban branding as an effective sustainability tool in urban development, HBRC Journal, 10(2), 222-230.

Roy, I. (2008). Civil society and good governance: (Re) conceptualizing the interface, World development, 36(4), 677-705.

Sabatini, F. (2009). social capital as social networks: a new framework for measurement and an empirical analysis of its determinants and consequences. Journal of Socio- Economics, 38(3), 429-442.

Snelgrove W.J, Pikhart H. Stafford M.(2009), A multi level analysis of social capital and self – rated health: evidence from the British household panel survey. Social Science and Medicine, 68(11),1993-2001.

Suzuki, E., Takao, S., Subramanian, SV., Kumatsu H., Doi H., & Kawachi, I. (2010). Does low work place social capital have detrimental effect on worker’s health?  Social Science and Medicine, 70(9),1367-1372.

Titeca, K., & Vervisch T. (2008). The dynamics of social capital and community associations in Uganda: linking capital and its consequences. World Development, 36(11), 2205-2222.

Tobias, S., &Wahl P. M. (2013). Can place branding support landscape conservation in city regions? A case study from Switzerland. Land Use Policy, 30(1), 266– 275.

Walstrom, C., Svendsen, G., & Lind, H. (2008). On the capitalization and cultivation of social capital: towards a neo- capital general science?. Journal of Socio- Economics, 37(4), 1495-1514.