بازشناسی عوامل موثر بر مدیریت هم افزا شهری در بازآفرینی سکونتگاههای غیررسمی شهر کرمان
الموضوعات :
زینت سادات حسینی
1
,
علی وخشوری
2
,
عبدالرسول قنبری
3
1 - دانشجوی دکتری، گروه جغرافیا، واحد لارستان، دانشگاه آزاد اسلامی، لارستان، ایران
2 - استادیار، گروه جغرافیا، واحد لارستان، دانشگاه آزاد اسلامی، لارستان، ایران
3 - استادیار، گروه جغرافیا، واحد لارستان، دانشگاه آزاد اسلامی، لارستان، ایران
الکلمات المفتاحية: مدیریت, مدیریت هم افزا شهری, بازآفرینی شهری, بازآفرینی سکونتگاه¬های غیررسمی, شهر کرمان,
ملخص المقالة :
مقدمه: اهميت مدیریت همافزا شهری در بازآفريني سکونتگاههای غیررسمی از آنجاست که نمايانگر نگاه برنامهريزان و شهرسازان به حيات مطلوب شهري و تقابل اين شيوه زندگي با شيوه زندگي در برخي بافتها و نواحي شهر است. در واقع بازآفريني به معناي بازگرداندن حيات اجتماعي، اقتصادي و محيطي به يک منطقه است. اين حرکت مکانها را دگرگون ميکند، تصوير اجتماعي از خودش را تقويت ميکند و مکانهاي زنده و جذاب که سرمايهگذاري دروني پايدار را تشويق ميکنند، خلق ميکند.
هدف: در این راستا تحقیق حاضر با هدف بازشناسی عوامل موثر بر مدیریت همافزا شهری در بازآفرینی سکونتگاههای غیررسمی در شهر کرمان انجام شده است.
روش‌شناسی تحقیق: تحقیق حاضر با توجه به اهداف تحقيق و مؤلفه‌هاي مورد بررسي، کاربردي و روش بررسي آن توصيفي- تحليلي است. دادههای نظری با روش اسنادی و دادههای تجربی با روش پیمایشی بر پایه تکنیک دلفی تهیه شده است. جامعه آماری20 نفر از خبرگان و متخصصین در حوزه شهری بر اساس نمونه‌گیری گلوله برفی است که 40 عامل یا محرک با روش تحلیل اثرات متقابل ساختاری در نرم‌افزار MICMAC پردازش شده است.
قلمرو جغرافیایی پژوهش: قلمرو جغرافیایی این پژوهش چهار سکونتگاه غیررسمی شهرک پدر، شهرک صیاد شیرازی، شهرک صنعتی، شهرک فیروزآباد یا پشتبند مملکت شهر کرمان است.
یافته ها: یافته ها از نظر تحلیل اثرات متقابل، بیانگر پراکندگی عوامل در وضعیتی پیچیده و بینابین از اثرگذاری و اثرپذیری است؛ نظام خوشهبندی عوامل حاکی از تمرکز در خوشه تاثیرپذیر و مستقل است. از میان 40 نیروی پیشبرنده، عوامل تسهيلگري ميان نهادي در بازآفرینی بافت اسكان غيررسمي، اطلاع رسانی و آکاهی بخشی نهادي ، مشاركت ساكنان در نهادسازي بازآفرینی بافتهاي سكونتگاه غيررسمي، همبستگی جمعی ساکنان، ميزان مشاركت بين نهادي و همپوشاني قوانين و مقررات بیشترین میزان تاثیرگذاری مستقیم را داشتند. این نیروها از نظر عملکرد سیستمی پیشران ورودی و باثبات است که نقش اثرگذاری بالا و اثرپذیری اندک دارد.
نتایج: در نتیجه، وضعیت کلان سیستم و تغییرات آن را کنترل میکند و مدیریت همافزا شهری در بازآفرینی سکونتگاههای غیررسمی شهر کرمان بیشتر به عملکرد آنها وابسته است.
اکبری، مجید و انصاری، معصومه. (1399). شناسایی محرک¬های موثر بر رقابت¬پذیری سفر و گردشگری برای دوران پسا کووید (مطالعه موردی: ایران). مطالعات مدیریت گردشگری، 15(0)، 284-253.
درگاهی، محمد مهدی؛ رضویان، محمد تقی و توکلی¬نیا، جمیله. (1400). بازآفرینی سکونتگاههای غیررسمی با بهره گیری از الگوی توسعه مبتنی بر حمل و نقلTOD (مطالعه موردی: شهر همدان). پژوهش¬های دانش زمین، 12(2)، 92-74.
دویران، اسماعیل؛ کاظمیان، غلامرضا؛ مشکینی، ابوالفضل؛ رکن الدین افتخاری، عبدالرضا وکلهرنیا، بیژن. (1390). مدیریت یکپارچه شهری در سازمان سکونتگاه¬های غیررسمی شهرهای میانی ایران، مورد تحقیق: زنجان و همدان. مدیریت شهری، 10(30)، 68-53.
مرکز آمار ایران. (1395). سرشماری نفوس و مسکن شهر کرمان، 1395.
عبداللهی، مهدی و ولی بیگی، مجتبی. (1395). ارزیابی راهبردی وضعیت تکوین مدیریت یکپارچه کلان شهر تبریز. جغرافیا و توسعه فضای شهری، 2(2)، 7-5.
علاءالدینی، پویا . نوروزی، شقایق. (1398). بازآفرینی سکونتگاه¬های غیررسمی در ایران: ارزیابی تمهیدات در طرح نمونه سبزوار از منظر بهره بران زن. توسعه محلی روستایی- شهری (توسعه روستایی)، 11(1)، 118-79.
عطاءاللهی مقدم، زهرا. (1397). تحلیل ساختار کالبدی سکونتگاه غیررسمی شهر کرمان (مطالعه موردی سکونتگاه پدر). پایان نامه منتشر نشده کارشناسی ارشد. موسسه آموزش عالی خاوران.
غضنفرپور، حسین؛ کمانداری، محسن و علیمرادی، ممعصومه. (1391). سکونتگاه غیررسمی چالش پیش روی شهرها (مطالعه موردی محله شهرک صنعتی کرمان) .فصلنامه جغرافیا (برنامه¬ریزی منطقه¬ای)، 2(2)، 46-31.
قاید رحمتی، صفر؛ زنگیشه یی، سجاد و نوری، سودابه. (1396). حکمرانی خوب شهری و بازآفرینی پایدار بافت نابسامان (شهر کرمانشاه). اولین همایش بین¬المللی و هشتمین همایش ملی برنامه¬ریزی و مدیریت شهری. مشهد.
قاسمی، حبیب؛ میری، غلامرضا و حافظ رضازاده، معصومه. (1400). تحلیل نقش حکمروایی خوب شهری در بازآفرینی بافت فرسوده شهری بر اساس تئوری داده بنیاد (مطالعه موردی: شهرضا). مطالعات جغرافیایی مناطق کوهستانی، 2(4)، 56-37.
کریم پورشیرازی، مرجان . کهزادی، سیف¬آباد، عمران. (1396). مدل نظری بازآفرینی بافت¬های تاریخی. فصلنامه پژوهش¬های نوین در علوم جغرافیایی. معماری و شهرسازی، 1(5)، 47-33.
گلپایگانی، ندا؛ میری، غلامرضا و انوری، محمودرضا. (1400). ارزیابی وضعیت کالبدی سکونتگاه¬های غیررسمی و جایگاه مدیریت شهری در سازمان آن (مطالعه موردی: شهرک جعفرآباد کرمانشاه). مطالعات جغرافیایی مناطق کوهستانی، 2(6).144 -125.
مختاری، مریم؛ وحیدزاده، علیرضا و مرادی، رامین. (1397). موانع توسعه اجتماعی در سکونتگاه¬های غیررسمی شهر کرمان. مطالعات جغرافیایی مناطق خشک، 8(31)، 115-94.
Bhattacharya, T., Jaraszynski, M., Brown, J.R., Thompson, G.L., Bhattacharyam, M. and Jaraszynski, M., (2014). Understanding transit demand for the miltidestination, multimodal transit network in Atlanta, Georgia: Lessons for increasing rail transit choice ridership while maintaining transit dependent bus ridership. Urban Studies, Vol. 51, 938-958. doi: 10.1177/0042098013493021.
Godet, A. J., Meunier, M. F., Roubelat, F. (2003). Structural analysis with the MICMAC method &
actors’ strategy with MACTOR method. Futures Research Methodology, No. 2, 1-6.
Granovetter, M. (2005): The Impact of Social Structure on Economic Outcomes. Journalof Economic Perspectives, 19(1), 33-50. doi: 10.1257/0895330053147958.
Liu, G., Fu, X., Han, Q., Huang, R., Zhuang, T. (2021). Research on the collaborative governance of urban regeneration based on a Bayesian network: The case of Chongqing. Land Use Policy, 109(4),105640. doi: 10.1016/j.landusepol.2021.105640.
McGill, R. (1998). Urban Management in Developing Countries. Cities, 15(6), 463–471. doi.org/10. 1016/S0264-2751(98)00041-9.
Noon, D., Smith-Canham, J., & Eagland, M. (2000). Economic Regeneration and Funding, In: P. Roberts and H. Sykes (Eds) Urban Regeneration: A Handbook, London, PP. 61-85.
Raco, M. (2020). Governance, Urban. International Encyclopedia of Human Geography, pp. 253-258.
Rakodi, C. (2003). Politics and Performance: The Implication of Emerging Governance Arrangement for Urban Management Approaches and Information Systems. Habitat International. 27, 523-547. doi.org/10.1016/S0197-3975(03)00004-3.
Schrock, M. M. A. (2012). The potential use of land readjustment as an urban redevelopment strategy in the United States: assessing net economic value. Massachusetts Institute of Technology, (p. 101-104). http://hdl.handle.net/1721.1/77127.
Sharma, P. (2020). Opportunities and struggles of decentralized governance reform for urban municipalities in India. World Development Perspectives, Vol. 17, March 2020, 100174. doi.org/ 10.1016/j.wdp.2020.100174.
Sharma, S K. (1989). Municipal Management, Urban Affairs Quarterly – India 21, pp 47–53.
Tallon, A. (2013). Urban Regeneration in the UK. London: Routledge.
Zhang, W, Zhang, X, Wu, G. (2020). The network governance of urban renewal: A comparative analysis of two cities in China. Land Use Policy. 106. 105448. doi: 10.1016/j.landusepol.2021.105448.
