مدلهای منطق فازی و سنجش از دور جهت پهنه بندی خطر زمین لغزش در حوضه ی آبخیز لاجیم
الموضوعات :
علی اکبر متکان
1
(گروه سنجش از دور و سامانه اطلاعات جغرافیایی دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران)
جلال سمیعا
2
(گروه زمین شناسی، دانشکده علوم پایه، ذدانشگاه پیام نور بابل، بابل، ایران)
سید حسین پورعلی
3
(گروه سنجش از دور و سامانه اطلاعات جغرافیایی دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران)
مهرداد صفایی
4
(مرکز تحقیقات کشاورزی استان مازندران، ساری، ایران)
الکلمات المفتاحية: شبکه ی استنتاج فازی, گامای فازی, میانگین وزنی مرتب شده ی فازی, انحراف معیار,
ملخص المقالة :
شناسایی، پیشگیری و کنترل خسارات انسانی- اجتماعی و اقتصادی ایجاد شده توسط خطرات طبیعی مانند زمینلغزشها، از اهداف اساسی مؤسسات تحقیقاتی و اجرایی است. هدف از انجام این تحقیق، شناسایی مناطق امن و خطرناک وقوع زمینلغزش و مدلسازی این پدیده با استفاده از شبکه ی استنتاج فازی و تکنیکهای سنجش از دور و GIS در حوضه ی آبخیز لاجیم در مازندران و البرز مرکزی است. پارامترهای مورد استفاده برای پهنه بندی خطر زمین لغزش در این تحقیق، زمین شناسی، خاکشناسی، ارتفاع، جهت شیب، شیب، فاصله از رودخانه، فاصله از جاده، فاصله از گسل، پوشش گیاهی و کاربری اراضی است. وزن پارامترهای مؤثّر جهت استخراج توابع عضویت فازی، از روش فراوانی نسبی وقوع زمینلغزش با استفاده از نقشهی فهرست زمین لغزشهای موجود در هر کلاس محاسبه شده است. نتایج نشان میدهد که کاربری اراضی دارای بیشترین وزن است و لذا بهعنوان مهمترین عامل0 فازی و مدل میانگین وزنی مرتب شدهی فازی دارای / انتخاب شده است. از میان مدلهای مختلف منطق فازی استفاده شده در این تحقیق، مدل گامای 7 کمترین تغییرپذیری و انحراف از معیار در مدلسازی نسبت به سایر مدلها میباشند. در نتیجه این دو مدل برای تهیه ی نقشه ی پهنه بندی خطر وقوع زمین لغزش انتخاب شدند.
