مدیریت منابع انسانی پایدار در صنعت برق

الموضوعات :

محمد تفرج خواه ¹ , مجید باقرزاده خواجه ² , سلیمان ایران زاده ³

1 - دانشجوی دکتری، گروه مدیریت، واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران.
2 - استادیار، گروه مدیریت صنعتی، واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران.
3 - استاد تمام و مدیر گروه مدیریت صنعتی، واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران.

تاريخ الإرسال : 14 الإثنين , رمضان, 1442 تاريخ التأكيد : 19 الخميس , ذو الحجة, 1442 تاريخ الإصدار : 10 السبت , شوال, 1442

الکلمات المفتاحية: توسعه پایدار, مدیریت منابع انسانی, نظریه داده بنیاد, رویکرد پایداری,

ملخص المقالة :

هدف تحقیق حاضر توسعه مدل مدیریت منابع انسانی با رویکرد توسعه سازمانی پایدار می‌باشد. این پژوهش در چارچوب رویکرد کیفی و با استفاده از روش تحقیق داده بنیاد انجام گرفته است. ابزار جمع‌آوری داده‌ها، مصاحبه‌های نیمه ساختار یافته بوده که با استفاده از روش نمونه‌گیری ترکیبی از نمونه‌گیری هدفمند (قضاوتی و سهمیه‌ای) و نظری انجام گرفته است. برای تعیین حجم نمونه از معیار اشباع نظری استفاده شد و تعداد 29 مصاحبه با 17 نفر از خبرگان صورت پذیرفت تا در نهایت و در کنار تحلیل محتوای اسنادی، کفایت نظری حاصل شد. برای تحلیل داده‌های حاصل از مصاحبه‌ها و کدگذاری از نرم افزار اطلس تی آی استفاده گردید. تجزیه و تحلیل داده‌ها در سه مرحله کدگذاری باز، کدگذاری محوری و کدگذاری انتخابی انجام گرفت و بر اساس آن، مدل کیفی پژوهش ارائه شد. نتایج پژوهش منجر به استخراج 373 کد باز، 80مفهوم و 23 مقوله گردید که در قالب مدل پارادایمی شامل مقوله محوری (سیستم‌های کاری پایدار، تعادل، خودمختاری و خودکنترلی و نظام های مدیریت منابع انسانی)، شرایط علی (نظام ارزشی و مدیریتی سازمان و جامعه، ضرورت حفظ و توسعه منابع انسانی و مسئولیت اجتماعی اقتصادی و مسئولیت قانونی)، راهبردها (خلق و توسعه آرمان مشترک، رویکرد فرایندی، به‌گزینی و نگه‌داری و آگاهی بخشی)، زمینه حاکم (بینش پایداری، قابلیت سازمانی، همراستایی استراتژیک و سرمایه سازمانی) و در نهایت پیامدها (عملکرد برتر اقتصادی، عملکرد برتر اجتماعی و عملکرد برتر زیست محیطی) ارائه گردید.

المصادر:

 

Bastas, A., & Liyanage, K. (2019). Integrated quality and supply chain management business diagnostics for organizational sustainability improvement. Sustainable Production and Consumption, 17(1), 11-30.

Benn, S., & Bolton, D. (2011). Key Concepts in Corporate Social Responsibility. Sage, London.

Boudreau, J. W. (2003). Sustainability and the Talentship Paradigm: Strategic Human Resource Management Beyond the Bottom Line. CAHRS Working Paper Series, 2-31.

Boudreau, J. W., & Ramstad, P. M. (2005). Talentship, Talent Segmentation, and Sustainability: A new HR Decision Science Paradigm for a new Strategy Definition. Human Resource Management, 44(2), 129-136.

Chams, N., & García-Blandón, J. (2019). On the importance of sustainable human resource management for the adoption of sustainable development goals. Conservation and Recycling, 141, 109-122.

Dubey, S., & Gupta, B. (2018). Linking green HRM practices with organisational practices for organisational and environmental sustainability. International Journal of Engineering and Management Research (IJEMR), 8(2), 149-153.

Ehnert, I. (2009). Sustainable Human Resource Management: a Conceptual and Exploratory Analysis from a Paradox Perspective. Springer.

Gholami, H., Rezaei, G., Saman, M. Z. M., Sharif, S., & Zakuan, N. (2016). State-of-the-art Green HRM system: sustainability in the sports center in Malaysia using a multimethods approach and opportunities for future research. J. Cleaner Prod, 124, 142–163.

Gully, S. M., Phillips, J. M., Castellano, W. G., Han, K., & Kim, A. (2013). A mediated moderation model of recruiting socially and environmentally responsible job applicants. Personnel Psychol, 66(4), 935–973.

ISO. (2015). Quality management principles Retrieved from http://www.iso.org/iso/pub100080.Pdf

Joyce, D., & Vijai, C. (2020). A Theoretical Study on Green Human Resource Management (Ghrm): An Innovative Practice for Organizational Sustainability. European Journal of Molecular & Clinical Medicine, 7(11), 3007-3013.

Longoni, A., Luzzini, D., & Guerci, M. (2018). Deploying environmental management across functions: the relationship between green human resource management and green supply chain management. Journal of Business Ethics, 151(4), 1081-1095.

Moghaddam, A., Kamalian, A., Orei Yazdani, B., Kurd, B., & Roshan, S. (2016). Explaining and designing an entrepreneurial human resource management model: Foundation data approach (a study in the electricity industry, Iran Transfo Group of Companies). Journal of Management Improvement, 34(4), 123-157. (In Persian)

Mohaghar, A., & Sadeghi Moghadam, M. (2011). Supply Chain Coordination in the Automotive Industry: A Theoretical Approach to Data. Industrial Management Perspectives, 4(2), 29-63. (In Persian)

Mohammadi, H., Purkiani, M., Salajegheh, S., Sayadi, S., & Mollai, H. (2020). Designing a green human resource management model with a sustainable organizational development approach. Bimonthly Scientific-Research New Approach in Educational Management, 11(43), 281-314. (In Persian)

Mohammadnejad Shurkayi, M., Sydjvadyn, S., Shah Hosseini, M., & Haj Karimi, A. (2016). Provide a framework for green human resource management. Government Management, 8(4), 691-710. (In Persian)

Nawaz, W., & Koҫ, M. (2017). Development of a systematic framework for sustainability management of organizations. Journal of Cleaner Production, 171, 1255-1274. https://doi.org/1255-1274

Paillé, P., Chen, Y., Boiral, O., & Jin, J. (2014). The impact of human Resource management on environmental performance: an employee-level study. J. Bus. Ethics, 121(3), 451–466.

Qureshi, T. M., Singh, A., & Balqee, S. N. A. (2020). Green Human Resource Management For Organizational Sustainability: a need of the hour for modern workplace. journal of southwest jiaotong university, 55(4), 1-15.

Rajeev, A., Pati, R. K., Padhi, S. S., & Govindan, K. (2017). Evolution of sustainability in supply chain management: A literature review. j. clean. Prod, 162, 299-314.

Ray, G., Barney, J. B., & Muhanna, W. (2004). Capabilities, business processes, and competitive advantage: choosing the dependent variable in empirical tests of the resource-based view. Strategic Management Journal, 25, 23-37.

Rayner, J., & Morgan, D. (2018). An empirical study of ‘green workplace behaviours: ability, motivation and opportunity. Asia Pacific Journal of Human Resources, 56(1), 56-78.

Rehman, M. A., Seth, D., & Shrivastava, R. L. (2016). Impact of green manufacturing practices on organisational performance in Indian context: An empirical study. Journal of Cleaner Production, 137, 427-448.

Renwick, D. W. S., Redman, T., & Maguire, S. (2013). Green human Resource management: a review and research agenda. Int. J. Manage. Rev, 15(1), 1-14.

Rezaei, B., Zargar, S., & Hemtian, H. (2020). Investigating the Impact of Green Human Resource Management Dimensions on Sustainable Organizational Development. Journal of Marine Science Education, 7(1), 93-108. (In Persian)

Schuler, R. S., & Jackson, S. E. (2005). A quarter-century Review of Human Resource Management in the U.S. The growth in Importance of the International Perspective. Management review, 16(1), 11-35.

Seyyed Javadein, S., Roshandel Arbatani, T., & Nobari, A. (2016). Green human resource management is an approach to investment and sustainable development. Journal of Investment Knowledge, 5(20), 297-327. (In Persian)

Siyambalapitiya, J., Zhang, X., & Liu, X. (2018). Green human resource management: A proposed model in the context of Sri Lanka’s tourism industry. Journal of Cleaner Production, 201, 542-555.

Strauss, A., & Corbin, J. (2008). Basics of qualitative research: Grounded theory procedures and techniques (2 ed.). Thousand Oaks, CA: Sage.

Strauss, A., & Corbin, J. (2011). Basics of Qualitative Research Methodology: Basic Theory, Procedures and Methods (B. Mohammadi, Trans.). Institute of Humanities and Cultural Studies, Tehran. (In Persian)

Svensson, G., Ferro, C., Høgevold, N., Padin, C., Varela, J. C. S., & Sarstedt, M. (2018). Framing the triple bottom line approach: Direct and mediation effects between economic, social and environmental elements. Journal of Cleaner Production, 197, 972-991.

Tabibi, S., Vatankhah, S., Nasiripour, A., & Vahdat, S. (2011). Factors affecting the development of human capital in hospitals of the Social Security Organization of Iran. Scientific Journal of Qazvin University of Medical Sciences, 15(2), 55-62. (In Persian)

Taheri, N. (2009). Assess the current state of human resource development and develop development strategies. Industrial Management Organization]. Tehran

Tavakoli, A., Hashemi, A., Sabet, A., & Razeghi, S. (2018). Presenting a structural model of green human resource management based on human resource management systems. Quarterly Journal of Human Resource Management Research, 10(31), 77-103. (In Persian)

Tusi, M. (1998). Organizational Culture (1 ed.). Public Management Training Center Publications, Tehran. (In Persian)

Yahyapour, M., Tabari, M., Mehrara, A., Baqerzadeh, M., & Balui Jamkhaneh, E. (2020). Evaluation of green human resource management model in power distribution companies in the north of the country using Demetel technique. Sustainable Human Resource Management, 2(2), 117-135. (In Persian)

Zahra, S. A., Sapienza, H. J., & Davidsson, P. (2006). Entrepreneurship and dynamic capabilities: a review, model and research agenda. Journal of Management Studies, 43(4), 917-955.

Zhu, Q., Sarkis, J., & Geng, Y. (2005). Green supply chain management in China: pressures, practices and performance. International Journal of Operations & Production Management. 25 (5), 449-468.