بهره‌گیری از روش شبیه‌سازی انرژی در راستای ارتقاء آموزش معماری پایدار در ایران
زهرا علیجو
1
(گروه معماری، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد مشهد (پردیس بین‌المللی گلبهار)، مشهد، ایران.)
حامد عابدینی
2
(گروه معماری، دانشکده هنر و معماری، دانشگاه خاتم، تهران، ایران)
الکلمات المفتاحية: آموزش معماری, , , , , معماری پایدار, , , , , شبیه‌سازی انرژی, , , , , فرایند تعاملی, , , , , بهره‌وری انرژی,
ملخص المقالة :
در جهان معاصر مفهوم پایداری بدل به یک پارادایم فراگیر در زمینه‌های دانش شده است. در معماری نیز به‌واسطه ارتباط چندوجهی با محیط‌زیست، فرهنگ، اقتصاد و اجتماع، پایداری یکی از گفتمان‌های مهم این حوزه بوده است. در سال‌های اخیر فرآیندِ اثرپذیری معماری از مباحث پایداری، به‌گونه‌ای مهم و اساسی بوده که وارد حوزه آموزش معماری نیز گردیده است. یکی از مهم‌ترین نگرش‌ها در فرایند آموزش معماری پایدار در ایران، مبحث انرژی و شبیه‌سازی ساختمانپ‌ها می‌باشد که باوجود جنبه‌های متنوع آن، هنوز الگوی مناسبی در جهت آموزش این بخش ارائه نشده است. این پژوهش در نظر دارد تا بر مبنای مطالعات صورت گرفته در زمینه آموزش شبیه‌سازی انرژی و بررسی تجربه‌های جهانی، الگویی کارآمد جهت بهره‌گیری از شبیه‌سازی انرژی در راستای ارتقای فرآیند آموزش معماری پایدار در ایران ارائه دهد. روش تحقیق در این پژوهش تحلیلی-توصیفی بوده که با عنایت به پژوهش‌های صورت گرفته به دنبال ارائه الگو موردنظر است. یافته‌های این پژوهش در درجه اول بیانگر دسته‌بندی از مسائل و موانع آموزش معماری پایدار بوده و به دنبال آن پارامترهای مؤثر در آموزش شبیه‌سازی انرژی در فرآیند آموزش معماری پایدار استخراج گردیده است. درنهایت این پژوهش با بررسی تجربه بهره‌گیری از یک نمونه ابزار شبیه‌سازی، الگوی آموزشی خود را مبتنی بر بخش‌های مختلف تحقیق، جهت ارتقای آموزش معماری پایدار در ایران ارائه می‌دهد. اصولی که مدل آموزشی این پژوهش بر آن مبتنی است شامل: توجه به آموزش معماری پایدار به‌مثابه یک پارادایم، آموزش تعاملی، آموزش صحیح نرم‌افزار، تخصص‌گرایی و پیوستگی وجوه مختلف خروجی‌ها به علت چندوجهی بودن مقوله پایداری است.
