سنجش تاثیرپذیری دانشکده هنرهای زیبا از مدارس معماری بوزار و باوهاوس
آلاله بقالیان 1 (پژوهشگر دوره دکتری معماری، دانشکده معماری و شهرسازی، واحد تهران مرکز، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.) غزال کرامتی 2 (عضو هیئت علمی و استادیار گروه معماری، دانشکده معماری و شهرسازی، واحد تهران مرکز، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.) حسین سلطانزاده 3 (عضو هیئت علمی و استاد گروه معماری، دانشکده معماری و شهرسازی، واحد تهران مرکز، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.) مهرداد متین 4 (عضو هیئت علمی و استادیار گروه معماری، دانشکده معماری و شهرسازی، واحد تهران مرکز، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.)
الکلمات المفتاحية: روش طراحی, مدرسه بوزار, مدرسه باوهاوس, دانشکده هنرهای زیبا,
ملخص المقالة :
با قرار گرفتن ایران در آستانه مدرنیزاسیون و تأسیس دانشگاه تهران در سال 1934م (1313ه.ش) و سپس شکل‌گیری تدریجی دانشکده هنرهای زیبا در سال1940م (1319ه.ش)، آموزش هنر و معماری شکل جدیدی از آموزش با رویکرد به سمت روش آکادمیک را تجربه نمود. در بررسی پیش‌زمینه‌های شکل‌گیری این حرکت نوگرایی در مطالب آموزشی دانشکده هنرهای زیبا دانشگاه تهران و معماری‌های شکل گرفته توسط اساتید و دانشجویان هنرهای زیبا، تأثیرگذاری دو رویکرد غالب از مدرسه بوزار و باوهاوس قابل مشاهده است. این پژوهش در جست‌وجوی آن است تا از طریق تحلیل مقوله نظام آموزشی و معماری شکل گرفته توسط اساتید و دانشجویان مدارس بوزار و باوهاوس شرحی از چگونگی و میزان تأثیر این مدارس بر معماری دانشکده هنرهای زیبا ارائه نماید. روش تحقیق به کار رفته در این مقاله در مطالعه اولیه از نوع تفسیری- تاریخی است و در پی آن به منظور تحلیل نتایج و شرح چگونگی تاثیر از مقایسه تطبیقی بهره برده شده است. در پژوهش‌های انجام شده در این زمینه تا کنون علی رغم پوشش دادن به زوایای مختلف معماری این دوره به شرح و تحلیل چگونگی تاثیر برنامه عملی آموزش معماری، در آثار ایجاد شده در دانشکده هنرهای زیبا به عنوان اولین دانشکده آکادمیک پرداخته نشده است. از این رو نتایج این تحقیق میتواند منبعی موثر را در جهت شناخت و ریشه یابی زبان معماری در آثار معاصر ارائه نماید.
_||_
