بهره‌گیری از روش شبیه‌سازی انرژی در راستای ارتقاء آموزش معماری پایدار در ایران
زهرا علیجو
1
(- پژوهشگر دکتری معماری، گروه معماری، واحد مشهد (پردیس بین‌المللی گلبهار)، دانشگاه آزاد اسلامی، مشهد، ایران.)
حامد عابدینی
2
(پژوهشگر دکتری معماری، گروه معماری، دانشگاه خاتم، تهران، ایران.)
الکلمات المفتاحية: آموزش معماری, بهره‌وری انرژی, معماری پایدار, شبیه‌سازی انرژی, فرآیند تعاملی,
ملخص المقالة :
در جهان معاصر مفهوم پایداری بدل به یک پارادایم فراگیر در زمینه های مختلف دانش بشری شده است. در معماری نیز به‌واسطه ارتباط چندوجهی با محیط زیست، فرهنگ، اقتصاد و اجتماع، پایداری یکی از گفتمان های مهم معاصر این حوزه بوده است. در سال های اخیر فرآیندِ اثرپذیری معماری از مباحث پایداری، به‌گونه‌ای مهم و اساسی بوده که وارد حوزه آموزش معماری نیز گردیده و سرفصل های درسی و رویکردهای آموزشی این رشته را دچار تغییراتی کرده است. یکی از مهم ترین نگرش ها در فرایند آموزش معماری پایدار در ایران، مبحث انرژی و شبیه سازی ساختمان ها می باشد که باوجود جنبه های متنوع و پیچیده آن، هنوز الگوی مناسبی در جهت آموزش این بخش ارائه نشده است. از همین رو این پژوهش در نظر دارد تا بر مبنای مطالعات صورت گرفته در زمینه آموزش شبیه سازی انرژی و بررسی تجربه‌های جهانی، الگویی کارآمد جهت بهره‌گیری از شبیه‌سازی انرژی در راستای ارتقای فرآیند آموزش معماری پایدار در ایران ارائه دهد. روش تحقیق در این پژوهش تحلیلی-توصیفی بوده که با عنایت به پژوهش‌های صورت گرفته با نگرشی رو به آینده به دنبال ارائه الگو موردنظر است. یافته‌های این پژوهش در درجه اول بیانگر دسته‌بندی از مسائل و موانع آموزش معماری پایدار در ایران و جهان بوده و به دنبال آن پارامترهای مؤثر در آموزش شبیه‌سازی انرژی در فرآیند آموزش معماری پایدار استخراج گردیده است. درنهایت این پژوهش با بررسی تجربه بهره گیری از یک نمونه ابزار شبیه‌سازی، الگوی آموزشی خود را مبتنی بر بخش های مختلف تحقیق، جهت ارتقای جایگاه آموزش معماری پایدار در ایران ارائه می‌دهد. اصولی که مدل آموزشی این پژوهش بر آن مبتنی است شامل: توجه به آموزش معماری پایدار به‌مثابه یک پارادایم، آموزش تعاملی، آموزش صحیح نرم‌افزار، تخصص گرایی و پیوستگی وجوه مختلف خروجی‌ها به علت چندوجهی بودن مقوله پایداری است.
_||_
