بررسی بیان ژن NKP46 در بیماران مبتلا به بیماری سلیاک تحت رژیم غذایی بدون گلوتن

الموضوعات :

مریم خداپناه ¹ (گروه ژنتیک، دانشکده علوم و فناوری های نوین، علوم پزشکی تهران، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.)
محمد رستمی نژاد ² (دانشیار، مرکز تحقیقات بیماری های گوارش و کبد، پژوهشکده بیماری های گوارش و کبد، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران)
مهرداد هاشمی ³ (مرکز تحقیقات علوم همگرای پزشکی فرهیختگان، بیمارستان فرهیختگان، دانشگاه آزاد اسلامی علوم پزشکی تهران، ایران)
حمید اسدزاده عقدائی ⁴ (مرکز تحقیقات بیماری های گوارش و کبد، پژوهشکده بیماری های گوارش و کبد، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران)

تاريخ الإرسال : 09 الإثنين , ذو الحجة, 1442 تاريخ التأكيد : 27 السبت , محرم, 1443 تاريخ الإصدار : 15 الإثنين , محرم, 1443

الکلمات المفتاحية: PCR, بیماری سلیاک, NKP46, رژیم فاقد گلوتن, پرایمر,

ملخص المقالة :

گیرنده های سایتوتوکسیک طبیعی از جمله NKP46 می توانند در تقویت و تداوم پاسخ های ایمنی علیه عفونت ویروسی، که از جمله عوامل موثر بر پیشرفت التهاب در بیماری سلیاک است، نقش مهمی داشته باشند. از طرفی اینترلوکین 15، که از جمله سایتوکاین های التهابی مهم در بیماری زایی سلیاک است، نیز میتواند با تاثیر بر تغییر بیان این نوع از گیرنده ها سبب آتروفی پرزهای روده ای گردد. هدف از انجام این مطالعه بررسی بیان ژن NKP46 در بیماران مبتلا به بیماری سلیاک تحت رژیم غذایی بدون گلوتن د‌‌ر مقایسه با افراد سالم بود. ابتدا تعداد 20 نمونه بیوپسی روده باریک از بیماران مبتلا به سلیاک و 20 نمونه از افراد سالم جمع آوری شد. پس از استخراج RNA و سنتز cDNA ، جفت پرایمر اختصاصی ژن طراحی و PCR انجام گردید و سپس بررسی بیان ژنNKP46 با روش Real-time PCR صورت گرفت .8 نفر زن (40%) و 12 نفر مرد (60%) در گروه بیمار و تعداد 7 نفر زن (35%) و 13 نفر مرد (65%) در گروه کنترل بررسی شدند. بیان ژن NKP46 در بیماران سلیاکی تحت رژیم فاقد گلوتن در مقایسه با افراد سالم اختلاف معناداری نشان نداد. عدم مشاهده اختلاف معنادار بین گروه بیمار و کنترل میتواند ناشی از تاثیرات رعایت رژیم غذایی توسط این بیماران باشد. انجام مطالعات تکمیلی جهت دستیابی به پروفایل بیان کامل تری از این گیرنده ها و همچنین ارزیابی جهش های موثربر بیان آنها در بیماران مبتلا به بیماری سلیاک درمان شده و درمان نشده در مطالعات بعدی توصیه میگردد.