نقش تعاون در توسعه پایدار منطقهای و ظرفیت اجتماعی (مورد مطالعه: اداره کل تعاون، کار و رفاه اجتماعی استان کرمان)
الموضوعات : پژوهشنامه اقتصاد و کسب و کارسمیه سلیمانی 1 , سنجر سلاجقه 2 , محمدجلال کمالی 3 , سمانه مهدی زاده 4
1 - دانشجوی دکتری، گروه مدیریت دولتی/ گرایش تطبیقی گرایش تطبیقی و توسعه، واحد کرمان، دانشگاه آزاد اسلامی، کرمان، ایران.
2 - دانشیار، گروه مدیریت دولتی/ گرایش تطبیقی گرایش تطبیقی و توسعه، واحد کرمان، دانشگاه آزاد اسلامی، کرمان، ایران.
3 - استادیار، گروه مدیریت دولتی، واحد کرمان، دانشگاه آزاد اسلامی، کرمان، ایران
4 - مربی، گروه مدیریت دولتی/ گرایش تطبیقی گرایش تطبیقی و توسعه، واحد کرمان، دانشگاه آزاد اسلامی، کرمان، ایران.
الکلمات المفتاحية: تعاون, توسعه پایدار منطقهای, ظرفیت اجتماعی, رویکرد آمیخته, نظریه داده بنیاد, حداقل مربعات جزئی (PLS),
ملخص المقالة :
هدف از پژوهش حاضر ارزیابی نقش تعاون در توسعه پایدار منطقهای بر اساس مدل ظرفیت اجتماعی است و بهصورت آمیخته (کیفی-کمی) انجامشد. بخش کیفی با استفاده از رویکرد داده بنیاد از طریق مصاحبه عمیق نیمه ساختاریافته با 15 نفر از خبرگان حوزه توسعه و تعاون و نمونهگیری هدفمند و گلوله برفی انجام شد. در بخش کیفی پس از ۳ مرحله کدگذاری باز، محوری و انتخابی، مدل پژوهش شامل ٦ مقوله اصلی، 45 مقوله فرعی و 260 مفهوم ارائه گردید. در بخش کمی برای اعتبارسنجی مدل از رویکرد حداقل مربعات جزئی استفاده شد. جامعه آماری این تحقیق وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی و سازمانهای وابسته آن میباشد که اداره کل استان کرمان به عنوان نمونه تحقیق انتخاب شد. لازم به ذکر است تعداد کارشناسان، معاونین و مدیران این اداره کل مذکور درمجموع 250 نفر هستند که تماماً به عنوان نمونه تحقیق انتخاب شدند. برای جمعآوری دادهها در بخش کمی از پرسشنامه محقق ساخته برآمده از مدل شامل 45 گویه در قالب طیف ۵ گانه لیکرت استفاده شد. نتایج بخش کمی نشان داد که شرایط علی بر مقوله محوری و شرایط مداخلهگر، شرایط زمینهای و مقوله محوری بر راهبردها تأثیر داشتند؛ همچنین راهبردها بر پیامدهای ارزیابی نقش تعاون در توسعه پایدار منطقهای بر اساس مدل ظرفیت اجتماعی اداره کل تعاون، کار و رفاه اجتماعی استان کرمان تأثیر میگذارند. نتایج نشان میدهد مدل این پژوهش جهت شناخت و آگاهی مدیران درزمینه مفاهیم و مقولههای تأثیرگذار بر ارزیابی نقش تعاون در توسعه پایدار منطقهای بر اساس مدل ظرفیت اجتماعی مناسب میباشد.