معناشناسی «برکة» در قرآن
الموضوعات : نامه الهیات
طیبه اکبری راد
1
(عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی-واحد تهران شمال)
فاطمه حاج شیخ علی زهرایی
2
(دانش آموخته کارشناسی ارشد علوم قرآن و حدیث – دانشکده الهیات و معارف اسلامی دانشگاه آزاد اسلامی- واحد تهران شمال)
الکلمات المفتاحية: معناشناسی, تبارک, برکة, برکت, مبارک, برکت‌زایی, برکت‌زدایی,
ملخص المقالة :
برکة (یا برکت) در اصل به معنای ثبوت، دوام و فزونی خیر است که در حال رشد و افزایش است. مشتقات این واژه در قرآن تبارک، بارکنا، مبارک، بورک و برکات است. واژة تبارک در هشت مورد برای خداوند و در یک آیه برای اسم پروردگار بکار رفته است. همچنین، ذات باری تعالی نی خود برکة مطلق است. گسترة معنایی مشتقات برکت، شامل برکت در نسل، برکت در سرزمین، خیرات انبیاء، آب باران، خانة خدا و کتاب خدا می باشد. از جمله عوامل برکت زایی می توان ایمان و تقوا، اطاعت خدا، صدقه دادن و...را نام برد و از جمله موانع آن نیز شرک، انکار کتاب خدا و انبیاءالهی، اسراف و عدم انجام وظایف مقرره، مانند: پرداخت زکات و خمس و سایر موارد شرعیه، است.
_||_
