معناشناسی «ضلال» و «غیّ» در قرآن کریم
الموضوعات : نامه الهیات
محمد قاسمی
1
(استادیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران شمال)
زینب ایزدخواستی
2
(گروه معارف اسلامی، واحد شوشتر. دانشگاه آزاد اسلامی شوشتر، ایران)
الکلمات المفتاحية: قرآن, ترادف, معناشناسی, ضلال, غی,
ملخص المقالة :
در هر دوره ابزار و وسایلی در دست دانشمندان و پژوهشگران مطالعات قرآنی وجود داشته است که با کمک آن، فضاهایی جدید کشف و استخراج می شده اند. دوره معاصر با آغاز روش های نقد ادبی، زبان شناسی و معنا شناسی، ابزارهای جدید و متفاوتی را در اکتشاف گوهرهای دریای بی کران قرآن کریم، فراروی ما قرار داده است. هرچند نشانه شناسی، روش های مطالعات تاریخی، روش های مطالعه و پژوهش های جدید و بسیاری دیگر از این ابزارها در ادامه دورۀ معاصرکشف و مورد استفاده قرار گرفته اند؛ در این میان معناشناسی جایگاهی خاص داشته و شاید بیش از همه چیز در مطالعات قرآنی کاربرد داشته باشد. براین اساس، معناشناسی واژگان ضلال و غیّ، موضوع این پژوهش، می باشد، این بررسی نشان می دهد که، این دو واژه به یک معنا نیستند؛ بلکه هریک برای خود معنایی جداگانه دارند، و این واژگان بر مفاهیم مختلف اعمال می گردند، اما در مواردی هر دو با یکدیگر منطبق می شوند.
_||_
