امر به معروف و نهی از منکر از منظر عرفانی (با تکیه بر اسرارالتوحید)
الموضوعات :
جلیل مشیدی
1
(دانشیار زبان و ادبیات فارسی دانشگاه اراک)
یوسف اصغری بایقوت
2
(دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی دانشگاه اراک)
الکلمات المفتاحية: اسرارالتوحید, امر به معروف, نهی از منکر, شریعت, عرفان و تصوف, تساهل و تسامح,
ملخص المقالة :
امر به معروف و نهی از منکر موجب سلامت تعاملات و رفتارهای اجتماعی و ضامن اجراى اصول و قوانین در جامعه اسلامی است. هر چند همه فرقه‌ها و مکاتب و زیرمجموعه‌های جامعه اسلامی به‌گونه‌ای به این اصل معتقدند، از نظر شروط اجرا و چگونگی انجام آن تفاوت‌هایی میان آنها دیده می‌شود. هدف این مقاله بررسی شروط و چگونگی اجرای این اصل در میان عرفا با تکیه بر اسرارالتوحید است. بوسعید به این آموزه دینی توجه خاصی داشته است، اما تسامح و تساهل و آزاداندیشی وی و توجه به خلوص نیت در رفتار اشخاص موجب شده است که در مورد رفتار مرتکبانِ منکر خشونت و سختگیری نداشته باشد. از سویی بوسعید در ادای این فریضه بر اساس حال و مقال و شناخت شخصیت گناهکار، موثرترین و آسان‌ترین روش را پیش می‌گیرد که شامل روش زبانی، لطف و مهربانی در راستای ایجاد دگرگونی رفتار گناهکار و ... است.
