بررسی و مقایسه سبک حماسه‌سرایی ایلیاد و شاهنامه از منظر تعهد ادبی
الموضوعات :
حسینعلی قبادی
1
(دانشیار زبان و ادبیات فارسی دانشگاه تربیت مدرس)
سعید بزرگ بیگدلی
2
(دانشیار زبان و ادبیات فارسی دانشگاه تربیت مدرس)
حجت عباسی
3
(دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی دانشگاه تربیت مدرس)
الکلمات المفتاحية: شاهنامه فردوسی, رسالت ادبی, اثر خودگو و تعلیمی, شرایط عصر, ایلیاد هومر,
ملخص المقالة :
ایلیاد هومر به عنوان اثری که تأثیری کلان بر جامعة خویش نهاده است، از اولین آثاری است که از منظر رسالت و تعهد به آزمون نهاده شد. شاهنامه فردوسی نیز محصول ضرورت و رسالتی است که تاریخ بر دوش شاعر نهاده است. پژوهشِ پیش‌رو در پی آن است که نشان دهد داوری یک اثر ادبی از نظر رسالت و تعهد، مستلزم در نظر داشتن دو عامل اساسی است: شرایط عصر و بینش ادیب که البته خواه ناخواه از اوضاع زمانه خود متأثر است. از این رهگذر درمی‌یابیم یک اثر ادبی بنا بر ضرورت‌های تاریخ و مقتضیات اجتماع وقت چیزی غیر از آنچه هست، نمی‌تواند باشد. تبیین تأثیر و کارکرد رویکردهایی که دو شاعر از منظر تعهد ادبی در سبک داستان‌سرایی خود در پیش گرفته‌اند، مقصد دیگر این پژوهش است.
_||_
