فرسودگی شغلی میانسالی: یک رویداد تحولی بالقوه
الموضوعات :
علی احمدی ازغندی
1
(دانشجوی دکترا دانشگاه پیام نور)
مهناز علی اکبری دهکردی
2
(استادیار دانشگاه پیام نور)
علی حسینائی
3
(دانشگاه ازاد اسلامی واحد آزاد شهر)
الکلمات المفتاحية: فرسودگی شغلی, تحول روان‌شناختی, میانسالی,
ملخص المقالة :
در این پژوهش میزان و عوامل ایجادکنندة فرسودگی شغلی دورة میانسالی و مشاغل خدمات انسانی مورد بررسی قرار گرفت. 1473 نفر از افراد میانسال شاغل در بنیاد شهید و امور ایثارگران کشور از هشت استان به روش نمونهبرداری تصادفی طبقهای انتخاب شدند و پرسشنامة ویژگی¬های جمعیت شناختی، سیاهة فرسودگی شغلی مزلاچ (مزلاچ و جکسون، 1981) و سیاهة محقق‌ساختة عوامل فرسودگی شغلی را تکمیل کردند. نتایج نشان دادند که 47 درصد از نمونة پژوهش به فرسودگی شغلی بالا، 24 درصد به فرسودگی شغلی متوسط و 29 درصد فرسودگی شغلی پایین دارند. تفاوت بین سطوح مختلف فرسودگی شغلی افراد در تمامی عوامل فرسودگی شغلی معنادار بود. تفاوت بین افراد دارای سنوات خدمت زیاد و کم در زیرمقیاسهای فرسودگی شغلی (خستگی هیجانی، شخصیتزدایی و فقدان تحقق شخصی) معنادار بود، اما در مقیاس کلی فرسودگی شغلی تفاوت معنادار وجود نداشت. از بین عوامل فرسودگی شغلی اثر اضافه ¬بار شغل، مهارگری، پاداشها و نظام ارزشها بر میزان فرسودگی شغلی معنادار بود. تلویحات این یافتهها در رابطه با پیشگیری و درمان فرسودگی شغلی میانسالی به منزلة یک رویداد بالقوه در خلال فرایند تحول روان‌شناختی در بافتهای حرفهای انسانی مورد بحث قرار گرفتند.
