سنجش میزان سم د.د.ت در بافت عضلانی ماهیان کفال و کپور و سفید (Cyprinus carpio & Rutilus frisii kutum & liza auratas) در سواحل جنوبی دریای مازندران

الموضوعات :

پریسا نجات خواه معنوی ¹ (گروه بیولوژی دریا، دانشکده علوم و فنون دریایی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران شمال)
افتخار شیروانی مهدوی ² (گروه محیط زیست دریا دانشکده علوم و فنون دریایی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران شمال)
مونا اسماعیلی بیدهندی ³ (گروه بیولوژی دریا، دانشکده علوم و فنون دریایی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران شمال)

تاريخ الإرسال : 14 الثلاثاء , رجب, 1435 تاريخ التأكيد : 04 الأربعاء , صفر, 1436 تاريخ الإصدار : 29 الأحد , صفر, 1436

الکلمات المفتاحية: کفال, سموم ارگانوکلره, ددت, سفید, سواحل جنوبی دریای مازندران, ماهی کپور,

ملخص المقالة :

مطالعه حاضر در سال 1392 با هدف ارزیابی غلظت سم کشاورزی ارگانوکلره ددت در بافت عضله سه ماهی سفید، کپور و کفال در 8 ایستگاه در سواحل جنوبی دریای خزر (بندر ترکمن، خزرآباد ساری، فریدونکنار، چالوس، کیاشهر، بندر انزلی، هشتپر و آستارا) انجام گردید. در هر ایستگاه، سه عدد ماهی از هر گونه صید شد و غلظت سم در عضله ماهی‌ها با استفاده از دستگاه گازکروماتوگرافی مجهز به آشکارساز تسخیر الکترون (Gas Chromatographs Electron Capture Detectors (GC- ECD)) سنجیده شد. متوسط میزان سم ددت در ماهی سفید، کپور و کفال به ترتیب 24/0 ± 11/0، 25/0 ± 17/0 و 25/0 ± 163/0 نانوگرم بر گرم وزن‌تر اندازه گیری گردید. آلوده‌ترین ایستگاه از نظر آلودگی به سم ددت کیاشهر (با متوسط 02/0±64/0 نانوگرم بر گرم بر پایه وزن‌تر) بود. میزان سم ددت در بافت عضله ماهیان هیچ یک از ایستگاه‌های مورد بررسی بالاتر از میزان جذب قابل قبول روزانه به دست نیامد. میزان ددت در ماهیان مورد بررسی در مقایسه با سال 1387 به طور معنی داری کاهش یافته است.