بررسی تاثیر شوری، دما و اکسیژن محلول بر ماندگاری کرم پرتار Perinereis nuntia در شرایط آزمایشگاهی
الموضوعات :
پریسا نجات خواه معنوی
1
,
سارا امیری
2
1 - گروه بیولوژی دریا، دانشکده علوم و فنون دریایی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران شمال
2 - گروه بیولوژی دریا، دانشکده علوم و فنون دریایی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران شمال
الکلمات المفتاحية: ماندگاری, پارامترهای محیطی, کرم های پرتار Perinereis nuntia,
ملخص المقالة :
تحقیق حاضر بر روی ماندگاری کرم پرتار Perinereis nuntia در شرایط متغیر شوری، دما و اکسیژن محلول در طی 3 هفته در شرایط آزمایشگاهی انجام شده است. شوری گروه شاهد برابر با 5/35 قسمت در هزار و شوری سایر تیمارها شامل شوری های حاوی (ppt 1/7)، (ppt 3/21) و (ppt 7/49)آب دریا بود. بیشترین ماندگاری شوری در تیمار شاهد با 76 درصد و کمترین میزان ماندگاری مربوط به تیمار حاوی شوری ppt 1/7 بود که تمامی نمونه ها در هفته اول از بین رفتند. میزان ماندگاری در تیمارهای مختلف دمایی متغیر بود و اختلاف معنی دار داشت (05/0>p). کمترین میزان ماندگاری در تیمارهای دمایی، در دمای 44 درجه سانتی گراد با 33 درصد و بیشترین آن در 24 درجه سانتی گراد با 70 درصد مشاهده گردید. فاکتور اکسیژن محلول، کمترین تأثیر را بر ماندگاری P. nuntia به نمایش گذاشت. بیشترین ماندگاری در تیمارهای اکسیژنی در تیمار حاوی اکسیژن محلول ppm 6-5 با 80 درصد و کمترین آن در ppm 8-7 با 73 درصد مشاهده شد. کرم های قرار گرفته در شرایط متغیر اکسیژنی بیشترین میزان ماندگاری را نشان دادند و کمترین میزان ماندگاری در تیمارهای شوری بدست آمد. نتایج نشان می دهد که از میان سه پارامتر بررسی شده، عامل شوری بیشترین تأثیر را بر روی ماندگاری P. nuntia داشت.
