بررسی مقاومت آنتی بیوتیکی و شناسایی ژن qnr در سویه های شیگلا جدا شده از بیماران مراجعه کننده به مرکز طبی کودکان مفید تهران
الموضوعات :
مجید مقبلی
1
,
وحید بهنود
2
,
رضا رنجبر
3
1 - استادیار، دانشگاه آزاد اسلامی واحد دامغان، دانشکده علوم زیستی، گروه میکروب شناسی
2 - کارشناس ارشد ، دانشگاه آزاد اسلامی واحد دامغان،دانشکده علوم زیستی، گروه میکروب شناسی
3 - دانشیار، مرکز تحقیقات بیولوژی مولکولی، دانشگاه علوم پزشکی بقیه الله (عج)
الکلمات المفتاحية: مقاومت آنتی بیوتیکی, شیگلا, واکنش زنجیره ای پلی مراز, ژن qnrS,
ملخص المقالة :
سابقه و هدف: فلوروکینولون ها به طور موفقیت آمیزی برای درمان شیگلوزیس و عفونت های ناشی از سویه های مقاوم به چند آنتی بیوتیک استفاده می گردند. جهش در ژن gyrA و حمل ژن qnr ، از مکانیسم های اصلی ایجاد مقاومت کینولونی در سویه های مقاوم به فلوروکینولون به شمار می رود. این مطالعه با هدف بررسی حضور ژن های پلاسمیدی مقاومت (qnr) و نیز ارزیابی الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی سویه های شیگلای جدا شده از بیماران انجام شده است. مواد و روش ها: این مطالعه به صورت مقطعی بر روی 73 نمونه شیگلا جدا شده از بیماران مراجعه کننده به مرکز طبی کودکان مفید تهران انجام گردید. در ابتدا جنس و گونه سویه های جداسازی شده با استفاده از آزمون های بیوشیمیایی و سرولوژیک مورد تایید قرار گرفت. ارزیابی الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی سویه ها بر اساس روش کربی بائر انجام شد. در نهایت حضور ژن های qnr با روش واکنش زنجیره ای پلی مراز (PCR) بررسی گردید. یافته ها: الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی نشان داد که 97.2% از سویه ها حداقل به یکی از 18 آنتی بیوتیک مقاوم بودند. بیشترین میزان مقاومت نسبت به آنتی بیوتیک تری متوپریم+ سولفامتوکسازول (94.5%) و کمترین مقاومت نسبت به سیپروفلوکسازین و سفتی زوکسیم با 100% حساسیت بود. 23 عدد از شیگلاهای جداسازی شده مقاوم به نالیدیکسیک اسید بودند. از این میان 4 نمونه دارای ژن qnrS بود که مربوط به سروتایپ های شیگلا فلکسنری (2 سویه)، شیگلا سونئی (1 سویه) و شیگلا بوئیدی (1 سویه) بودند. هیچ یک از ژن های qnrA و qnrB در سویه های مورد بررسی مشاهده نگردید. نتیجه گیری: یافته های حاصل از این مطالعه نشان داد که فراوانی مقاومت به نالیدیکسیک اسید و وجود ژن qnrS در میان نمونه های شیگلا جدا شده شیوع چشم گیری داشته است.
