تحولات نهاد اقدامات تأمینی و تربیتی
الموضوعات : تحقیقات حقوقی بین المللی
ابراهیم رجبی
1
(استادیار دانشگاه علوم انتظامی امین)
محمدصادق چاووشی
2
(دانشجوی دکتری حقوق کیفری و جرم شناسی دانشگاه عدالت، تهران، ایران)
الکلمات المفتاحية: حالت خطرناک, اقدامات تأمینی و تربیتی, اشخاص خطرناک, واکنش حمایتی پیشگیرانه,
ملخص المقالة :
با افزایش جرایم و نارسایی روش های مقابله با آن، این اندیشه به وجود آمد که مجازات به تنهایی برای حفظ امنیت جامعه کافی نیست و باید تدابیر دیگری برای صیانت نظم اجتماع و پیشگیری از ارتکاب جرایم پیدا نمود. این امر پس از پیدایش مکتب تحققی در اواخر قرن نوزدهم و انتشار عقاید دانشمندانی چون آندیکوفری نویسنده کتب جامعه شناسی کیفری و رافائل گاروفالو صاحب کتاب جرم شناسی و سزارلمبرزو نویسنده کتاب انسان جنایتکار ، مورد توجه فراوان قرار گرفت. از نظر مکتب تحققی، مسئولیت اخلاقی که مبنای اصل مجازات می باشد، نفی می گردد و به انسان بزهکار به عنوان مریض که باید تحت درمان و معالجه قرار گیرد نگریسته می شود. بدین ترتیب چون مجازات دفاع جامعه را تأمین نمی کند، باید برای جلوگیری از زیان حالت های خطرناک، متناسب با وضع مزاجی و استعداد و منش و سوابق فرد خاطی تدابیری اندیشید تا او بهبود یافته و با اجتماع سازگار گردد؛ این تدابیر به عنوان اقدامات تأمینی و تربیتی یاد می شود. عقاید پیروان مکتب تحققی در تضارب آرا و نظریات دانشمندان خصوصاً‌پیروان مکتب های کلاسیک نو و دفاع اجتماعی جدید دچار تغییراتی شد و امروزه در عین توجه به حالت خطرناک و عوامل وقوع جرم و ضرورت اصلاح و تربیت مجرمین ، مسئله حفظ آزادی های شخصی و حرمت انسانیت و مسئولیت اخلاقی او نیز همچنان مورد عنایت می باشد.
