بازارهای ایرانی تجسم اندیشه های پایدار
الموضوعات : فصلنامه جغـرافیا
آزیتا رجبی
1
(استادیار دانشگاه آزاد اسلامی – واحد تهران مرکزی)
افشین سفاهن
2
(دانشجوی دکتری رشته جغرافیا و برنامه ریزی شهری _ دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات)
الکلمات المفتاحية: بازار سنتی, اشکال بازار, معماری ایرانی,
ملخص المقالة :
بازار واژه ای پارسی است که اززبان پارسی که متعلق به ایرانیان دو هزار و پانصد سال قبل است باقی مانده و از این زبان وارد فرهنگ زبانی سایر ملت های دنیا شده و معادل محل تبادلات تجاری به نوعی مارکتینگ با اسلوب و ملاحظات معمارانه ای است که در کشورایران به دلیل سابقه ی د یرینه ی تجارت شکل گرفته و به میراثی با ارزش از تمدن ایرانی-اسلامی تبدیل شده است و با نقش آفرینی های متعددو ملحم از باور های ایدئولوژیکی اسلامی و معماری متعالی ایرانی به صورت الگویی از طراحی فضا های تجاری-اسلامی با اجزا و عناصر منحصر محل تبادلات اقتصادی و اجتماعی وفرهنگی و...در شهر های ایرانی و بسیاری از کشورهای اسلامی غرب آسیاوشمال آفریقاعرض اندام می نماید. که با ملاحظات پایداری در ساختاروعملکرد به عنوان نمادی از ارزش های جامعه ،مرکزیت اقتصادی را به عهده داشته و تجلی معماری پایدار و اسلوبی متعالی و عرفانی می باشد.
