بازخوانی اندیشه تفسیری مفسران پیرامون تسبیح به حمد در قران
الموضوعات : لسان صدق
محمد رضا حاجی اسماعیلی
1
(دانشیار گروه علوم قرآن و حدیث دانشگاه اصفهان)
الکلمات المفتاحية: تسبیح, حمد, آیه, تفسیر, حدیث,
ملخص المقالة :
در برخی از آیات قرآن از تسبیح خداوند همراه با حمد یاد گردیده به این مفهوم که هرگاه آفریدگان، خداوند را از این منظرکه دارای صفات کمال و جمال و مبدأ خیر است ستایش کنند حمد او را به جای آورده و هرگاه ذات حق را از تمام عیبها و نقصها منزه داشته او را تسبیح گفته اند و ازآنجا که هیچ موجودی قادر به دریافت کنه صفات خداوندی نیست لذا شایسته است حمد خود را با تسبیح وی قرین سازد. در این مقاله ابتدا دو واژه تسبیح و حمد مفهوم شناسی گردیده سپس در پاسخ به این پرسش که چرا خداوند در مقام نزاهت ذات خویش تسبیح را به حمد قرین ساخته و آیا مجموعه آفرینش نیز تسبیح گوی ذات باری است و آیا این تسبیح به زبان حال است یا قال؛ اندیشه تفسیری مفسران قرآن ارزیابی و در پایان تصریح گردیده که تسبیح موجودات در جهان هستی مبتنی بر زبان قال ا ست.
