اثربخشی آموزش تحول مثبت نوجوانی به والدین بر کیفیت رابطه ادراک شده والد-نوجوان

الموضوعات :

زهره سهیلی سالک ¹ , نورعلی فرخی ² , کامبیز پوشنه ³

1 - واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
2 - دکتری روان شناسی تربیتی، دانشیار، گروه سنجش و اندازه گیری، دانشکده روان شناسی و علوم تربیتی، دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، ایران
3 - استادیار گروه برنامه ریزی درسی، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران

تاريخ الإرسال : 13 السبت , محرم, 1443 تاريخ التأكيد : 25 السبت , رجب, 1443 تاريخ الإصدار : 18 الجمعة , جمادى الثانية, 1443

الکلمات المفتاحية: نوجوانان, تحول مثبت نوجوانی, روان شناسی مثبت, کیفیت روابط والد نوجوان, مولفه های کیفیت روابط والد-نوجوان,

ملخص المقالة :

هدف پژوهش اثربخشی آموزش تحول مثبت نوجوانی به والدین بر کیفیت رابطه ادراک شده والد-نوجوان تعیین شد و به روش نیمه آزمایشی با پیش آزمون و پس آزمون و گروه کنترل انجام شد. جامعه پژوهش دانش آموزان مقطع اول متوسطه مدارس دخترانه منطقه یک تهران و نمونه پژوهش 03 نفر از دختران 12 تا 11 سال (11 نفر گروه آزمایش و 11 نفر گروه کنترل) در سال 99-33 بودند. مادران گروه آزمایش طی 12 جلسه دو ساعته در برنامه ی آموزشی تحول مثبت نوجوانی شرکت نمودند. ابزار جمع آوری اطلاعات پرسشنامه کیفیت روابط والد-فرزندی آلابام (فریک، 1991) بود. داده ها با استفاده از نرم افزار 24 SPSS و تحلیل کوواریانس تحلیل شدند. نتایج نشان داد بین گروه آزمایشی و گواه در نمرات والدگری مثبت، تنبیه بدنی و مشارکت پدر تفاوت معنی داری وجود دارد(3/31 >P). میانگین نمرات پس آزمون گروه آزمایش در مؤلفه های والدگری مثبت و مشارکت پدر افزایش معنیداری پیدا کرده است و در مؤلفه ی تنبیه بدنی کاهش معنی داری پیدا کرده است که حاکی از اثربخشی آموزش تحول مثبت نوجوانی به والدین بر کیفیت رابطه ادراک شده والد-نوجوان میباشد. تأکید بر مؤلفه های تحول مثبت می تواند برنامه ی عملی مناسب برای بهبود و ارتقای کیفیت رابطهوالد-نوجوان باشد.