تعیین پرتفوی بهینه با استفاده از تکنیک برنامه ریزی آرمانی فازیFGP
الموضوعات :
علی نبوی چاشمی
1
(استادیار و عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد بابل)
رحمان یوسفی کرچنگی
2
(کارشناس ارشد مدیریت بازرگانی گرایش مالی)
الکلمات المفتاحية: بورس اوراق بهادار, پرتفوی, برنامه‌ریزی آرمانی فازی, بی مقیاس سازی,
ملخص المقالة :
اهمیت تشکیل پرتفوی به چگونگی انتخاب ترکیب مناسبی از مجموعه سهام با توجه به نوع ریسک پذیری سرمایه گذاران و بازده مورد انتظارشان وعوامل دیگر ارتباط دارد. یک پرتفوی مناسب برای شرکتهای سرمایه گذاری و سرمایه گذاران درکاهش ریسک با توجه به بازده مشخص می تواند موثر باشد و زمینه جذب نقدینگی مازاد از بازار پول و ورود آن به بازار سرمایه را که از دغدغه های اصلی کشور می باشد فراهم آورد. مدلهای کلاسیک پرتفوی عموماً به معیار های ریسک و بازده توجه داشته اند، اما با ورود علم فازی و کاربردهای تحقیق در عملیات، به تحقیقات نوین مدیریتی و بخصوص مالی زمینه برای استفاده بیشتر از تکنیکهای نوین جهت دسترسی به پرتفوی بهینه نیز فراهم آمد. این تحقیق از مدل روی و مایتی[i]که در خصوص برنامه ریزی آرمانی فازی[ii](FGP)به منظور تعیین پرتفوی بهینه می باشد، بهره می گیرد. و هدف آن شناسایی مدل پرتفوی بهینه با استفاده از برنامه ریزی آرمانی فازی و لحاظ آن برای دو شرکت سرمایه گذاری نمونه آماری که در بورس اوراق بهادار تهران پذیرفته شده اند می باشد. در تحلیل داده ها نیز از بی مقیاس سازی درصدی استفاده می شود. نتایج تحقیق با توجه به اعمال مدل در سالهای 1387 و 1388 بیانگر آنست که کاربرد مدل می تواند جایگاه ویژه ای در شناخت بهتر و دقیقتری از پرتفوی شرکتهای سرمایه گذاری جهت تصمیم گیری آسانتر سرمایه گذاران فراهم آورد.
