تأثیر تزریق هم زمان درون صفاقی هارمالین و PTZ بر مسیرهای سروتونرژیک و گاباارژیک و آستانه تشنج در موش سوری نر نژاد NMRI
الموضوعات : فصلنامه زیست شناسی جانوری
غلامحسن واعظی
1
(دانشگاه آزاد اسلامی، واحد دامغان، گروه زیست شناسی، دامغان، ایران)
فاطمه نصیرزاده
2
(دانشگاه آزاد اسلامی، واحد دامغان، گروه زیست شناسی، دامغان، ایران)
الکلمات المفتاحية: موش سوری, PTZ, هارمالین, آستانه تشنج, مسیرهای سروتونرژیک, مسیرهای گاباارژیک,
ملخص المقالة :
صرع یکی از اختلالات عصبی مزمن در انسان می باشد. این بیماری در مجموع از روی حملات متناوب حرکتی، حسی، اتونومیک و یا روانی مشخص می گردد. در این بیماری عمل مغز دچار اختلال شده و با علایمی مختلف، ناگهانی، زودگذر و عودکننده همراه است که معمولاً سطح هوشیاری دچار اختلال می شود. هدف از این مطالعه بررسی تداخل عمل ترزیق درون صفاقی هارمالین وPTZبر آستانه تشنج و تأثیر آن بر مسیرهای سروتونرژیک وگاباارژیک می باشد. آزمایش ها روی موش های سفید آزمایشگاهی نژادNMRI از جنس نر با محدوده وزنی25 الی30 گرم انجام گرفت. دراین مطالعه موش ها به پنج گروه هشت تایی گروه بندی شدند. دو گروه از موش ها به عنوان گروه های شاهد به تفکیک مورد تزریق درون صفاقی mg/kg5 از داروی هارمالین وmg/kg45 از داروی PTZقرارگرفتند. سه گروه از موش ها نیز به عنوان گروه های تیمار مورد تزریق همزمان mg/kg45 ازPTZو مقادیرmg/kg20,10,5 از هارمالین قرارگرفتند. پس ازتزریق دارو پاسخ های تشنجی به صورت مشاهده مستقیم و به مدت 20 دقیقه ثبت شد. بعد از انجام آزمایشات اطلاعات بدست آمده با استفاده از آزمون های آماری TukeyوANOVA آنالیز گردید. نتایج مطالعه نشان داد آستانه تشنج PTZبرابرباmg/kg45 وآستانه تشنج هارمالین دوزmg/kg5 بود. به طوری که در پیش آزمون استفاده از دوزهای پایین تر هیچگونه علائم لرزشی و تشنجی را نشان نداد. همچنین هارمالین به صورت وابسته به دوز و به طور معنی داری باعث کاهش آستانه تشنجات گردید. نتایج این مطالعه نشان داد تزریق درون صفاقی و همزمان هارمالین و PTZباعث کاهش آستانه تشنجات شد وعلائم تشنجی زودتر بروز پیدا کرد.
