نقش مکمل یاری بذر کدو و تمرین استقامتی بر نشانگان فشار اکسیداتیو عضلات تند انقباض در رتهای نر مسموم شده با پراکسید هیدروژن
الموضوعات : فصلنامه زیست شناسی جانوری
ناهید شکوهی راد
1
,
طاهره باقرپور
2
,
نعمت الله نعمتی
3
,
ویدا حجتی
4
1 - گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، واحد دامغان، دانشگاه آزاد اسلامی، دامغان، ایران
2 - گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، واحد دامغان، دانشگاه آزاد اسلامی، دامغان، ایران
3 - گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، واحد دامغان، دانشگاه آزاد اسلامی، دامغان، ایران
4 - گروه زیست شناسی، واحد دامغان، دانشگاه آزاد اسلامی، دامغان، ایران
الکلمات المفتاحية: مالون دی آلدهید, آنتیاکسیدان, کدو, تمرین ورزشی,
ملخص المقالة :
این پژوهش با هدف بررسی نقش بذر کدو و تمرین استقامتی بر نشانگان فشار اکسیداتیو بافت عضلات تند انقباض در رت های نر مسموم شده با پراکسید هیدروژن انجام شد. بدین منظور تعداد48 سر رت نر بالغ با وزن 20±220 گرم و 8 هفته، مطابق با مداخلات استرس (پراکسیدهیدروژن )، مکمل بذر کدو و تمرین استقامتی اجرا شد. جهت القا استرس اکسیداتیو تزریق درون صفاقی H2O2 با دوز 2 میلی مول بر کیلوگرم به صورت سه بار در هفته یک روز درمیان انجام شد. القا مکمل بذر کدو به صورت 5/0 میکروگرم روزانه با تزریق درون صفاقی با غلظت UI/ml 300000 انجام شد. گروه های تمرینی روزانه تمرین هوازی بر روی تردمیل را به مدت 8 هفته انجام دادند، پروتکل تمرین با سرعت 8 متر در دقیقه و شیب 10 درجه به مدت 30 دقیقه بر روی تردمیل در هفته ی اول شروع و به تدریج به سرعت 20 متر در دقیقه با زاویه ده درجه به مدت 60 دقیقه در هفته هشتم رسید. جهت تجزیه تحلیل دادهها از آزمون تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی در سطح 05/0= استفاده گردید. نتایج پژوهش حاضر نشان داد که تمرین و دریافت بذر کدو به صورت جداگانه اثر معنی داری بر غلظت ATp < strong>، ADp < strong>، نسبت ATP/ADP ، MDA و PAB عضله طویل بازکننده انگشتان (تند انقباض) دارد (001/0 = p < /em>). اما تعامل تمرین و بذر کدو بر MDA(56/0 = p < /em>) و نسبتATP/ADP (88/0 = p < /em>) عضله طویل بازکننده انگشتان (تند انقباض) اثر معنی داری نداشت ولی بر سایر متغیرها تاثیر معناداری داشت (001/0 = p < /em>). مصرف مکمل بذرکدو و تمرین استقامتی می تواند باعث کاهش استرس اکسیداتیو در بدن گردد و مکمل یاری بذر کدو و تمرین استقامتی و اثرات آن بر استرس اکسیداتیو نیاز به تحقیقات بیشتری در آینده دارد.