تاثیر آنتیاکسیدانی ان-استیل سیستئین بر بیان ژنهای SOD وHO1 در سلولهای فیبروبلاست پوستی انسانی در محیط با گلوکز بالا
الموضوعات : فصلنامه زیست شناسی جانوری
بهاره صفوی
1
(گروه زیست شناسی، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران)
زینب پیراور
2
(گروه زیست شناسی، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران)
مینا رمضانی
3
(گروه زیست شناسی، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران)
الکلمات المفتاحية: استرس اکسیداتیو, سوپراکسید دسموتاز, ان استیل سیستئین, کلوگز بالا, هم اکسیژناز 1,
ملخص المقالة :
رشد و تکثیر سلولهای فیبروبلاست پوست جهت درمان زخم در بیماران دیابتی به دلیل وجود استرس اکسیداتیو، با تاخیر اتفاق می افتد. در این مطالعه تغییرات مولکولی موثر در رشد و بقای سلولهای فیبروبلاست پوستی انسانی در محیط با گلوکز بالا و همچنین تاثیر آنتی اکسیدانی ان استیل سیستئین (NAC) بر بیان ژنهای دخیل در استرس اکسیداتیو از جمله SOD و HO1 بررسی می گردد. سلولهای فیبروبلاست پوستی انسانی در محیط با غلظت های مختلف گلوکز شامل 25، 50 و 75 میلی مولار به مدت 72 ساعت کشت داده می شوند. میزان سمیت سلولی توسط تست MTT ارزیابی می گردد. بیان ژنهای آنتی اکسیدانی SOD و HO1 توسط روش ریل تایم PCR بررسی میشود. اثر آنتی اکسیدانی 1mM NAC بر سلولهای فیبروبلاستی پوستی مطالعه می گردد. سلولهای فیبروبلاستی کشت شده در محیط با غلظتهای مختلف گلوکز به مدت 72 ساعت با روش MTT، کاهش بقا و تکثیر سلولها در غلظتهای بالای گلوکز به ویژه در غلظتهای 50 و 75 میلی مولار نسبت به گروه کنترل داد. این تاثیر در گروههای تیمار شده با NAC تغییر معنی داری نسبت به کنترل نداشت. سطح بیان ژنهای SOD وHO1 در محیط های با گلوکز بالا افزایش معنی داری داشته و این تغییر در گروههای NAC تغییرات معنی داری را نشان ندادند. گلوکز بالا تکثیر و بقای سلولهای فیبروبلاستی را دچار اختلال کرده و به دلیل ایجاد استرس اکسیداتیو بیان ژنهای دخیل در استرس اکسیداتیو مانند SOD وHO1 افزایش می یابد. اثر آنتی اکسیدانی NAC باعث کاهش آسیب ناشی از محیط با گلوکز بالا بر سلولهای فیبروبلاست پوستی می گردد.
9. Kulprachakarn, K., Ounjaijean S., Wungrath J., Mani R., Rerkasem K. 2017. Micronutrients and natural compounds status and their effects on wound healing in the diabetic foot ulcer. The International Journal of Lower Extremity Wounds, 16(4): 244-250.
_||_