مقایسه اثرات گلوکوزآمین کندروئتین سولفات با ناپروکسن بر میزان درد، عملکرد جسمی و یافته های رادیولوژیک در مبتلایان به آرتروز زانو

الموضوعات : علوم پزشکی

محمد مهدی نژاد ¹ (استادیار، دانشکده پزشکی، دانشگاه آزاد اسلامی مشهد، مشهد، ایران)
زهرا جعفری ² (دانشجوی رشته پزشکی، دانشکده پزشکی، دانشگاه ازاد اسلامی مشهد، مشهد، ایران)

تاريخ الإرسال : 10 الإثنين , رمضان, 1438 تاريخ التأكيد : 10 الإثنين , رمضان, 1438 تاريخ الإصدار : 19 الجمعة , محرم, 1435

الکلمات المفتاحية: آرتروز زانو, گلوکوزآمین کندروئتین سولفات, ناپروکسن,

ملخص المقالة :

مقدمه: استئو ارتریت(OA) شایع ترین نوع آرتریت است است. میزان بالای شیوع آن به ویژه در سنین پیری و میزان بالای ناتوانی ناشی از این بیماری، آن را در زمره علل مهم ناتوانی در این سن قرار می دهد.این بیماری عبارت است از نارسایی مفصل یعنی یک بیماری که در آن کلیه ساختارهای مفصل اغلب هماهنگ باهم دستخوش تغییر پاتولوژیک شده اند. اهداف درمان در آرتروز تسکین درد و به حداقل رساندن از دست رفتن کارکرد جسمی بیمار است. اگرچه رویکردهای غیر دارویی سنگ بنای درمان OA را تشکیل می دهند ولی درمان دارویی نقش کمکی مهمی در آن دارد.داروهای موجود به صورت خوراکی موضعی یا درون مفصلی تجویز می شوند. کاربرد گلوکوز امین و کندروئتین در درمان استئوارتریت بحث انگیز بوده ونتایج حاصل از کارازمایی های بالینی تصادفی برای استفاده از ان متفاوت است هدف ما در این تحقیق آن است که تاثیر این ترکیب را باناپروکسن بر میزان درد، عملکرد جسمی و یافته های رادیولوژیک در بیماران مبتلا به آرتروز زانو مقایسه کنیم. روش تحقیق:این تحقیق بر روی 240 بیمار 40 تا 60 ساله مراجعه کننده به مطب خصوصیارتوپدی محقق در مشهد که آرتروزاولیه زانوی آنها به وسیله معاینه بالینی و رادیوگرافی اثبات شده است انجام گرفت. بیماران به صورت تصادفی به 2 گروه براساس سن، جنس و زانوی مبتلا تقسیم شده به یک گروه ناپروکسن و به گروه دیگر گلوکوزآمین کندروئتین سولفات به مدت یکسال داده می شدنتایج درمان 12و15ماه پس از درمان توسط KoOs-PS ، VAS scale و Kallegren and Lawrence و Joint space width(JSW) مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج: دو گروه از لحاظ سن (pvalue= 0/730)، جنس (pvalue= 0/603) و زانوی مبتلا (pvalue= 0/195) مشابه بودند. براساس معیار VAS (pvalue= 0/262) و KOOS-PS (pvalue= 0/016) تفاوت آشکاری بن دو گروه مصرف کننده NSAID و گلوکوز آمین (GS) وجود داشت به طوری که NSAID موثر تر از GS بود. میعار Kallegren and lawrance (K/L) و Joint Space Width (JSW) در طول زمان دارای تغییرات بوده اند (pvalue< 0/05) اما بین دو گروه تفاوت معنی داری از لحاظ آماری مشاهده نشد. نتیجه گیری: اگرچه NSAID و GS هردو بر روی درد و عملکرد جسمی بیماران مبتلا به آرتروز زانو موثر است ولی به دلیل تاثیر بیشترNSAID وهزینه کمتر آن نسبت به GS وهمچنین به دلیل عدم تاثیر GS برروی غضروف سازی مفصل توصیه به مصرف NSAID میشود.

المصادر:

 

1. David T. Felson. Osteoartheritis, Harisson's Principles of internal medicine. 17^th ed. New York: Mac Graw Hill. 2012;52(8):2158 & 2162-3.

2. Claessens AA, Schouten JS, van den Ouweland FA, Valkenburg HA. Do clinical findings associate with radiographic osteoarthritis of the knee? Ann Rheum Dis 2010; 49(2):771.

3. Lawrence JS, Bremner JM, Bier F. Osteo-arthrosis. Prevalence in the population and relationship between symptoms and x-ray changes. Ann Rheum Dis 2010; 25(4):1.

4. Moskowitz RW, Holderbaum D. Clinical and laboratory findings in osteoarthritis. In: Arthritis and Allied Conditions, Koopman WJ (Ed), Williams & Wilkins, Baltimore 2010;20(5):2216

5. Solomon L. Clinical features of osteoarthritis. In: Textbook of Rheumatology, Kelley WN, Hams ED Jr, Ruddy S, Sledge CB (Eds), WB Saunders, Philadelphia; 2010;28(15):1383.

6. Adams JC, Hamblen DL. Outline of orthopaedics. 13^th ed. Edinburgh: Churchill living stone; 2010;8(1): 342-46, 355-56.

7. Clegg DO, Reda DJ, Harris CL, et al. Glucosamine, chondroitin sulfate, and the two in combination for painful knee osteoarthritis. N Engl J Med 2012; 354(8):795.