اثر توسعه حقوقی و مدیریت فناوری بر توسعه پایدار در ورزش زنان

الموضوعات : علوم ورزش

مهسا حجازی ¹ (کارشناسی ارشد تربیت بدنی،گرایش فیزیولوژی ورزشی)
امیررضا خادم ازغدی ² (دکتری مدیریت دولتی گرایش منابع انسانی،هیات علمی دانشکده تربیت بدنی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران دانشکده تربیت بدنی)

تاريخ الإرسال : 06 الأربعاء , ذو القعدة, 1442 تاريخ الإصدار : 05 الأحد , ربيع الأول, 1446

الکلمات المفتاحية: نظام حقوقی, مدیریت فناوری, مدیریت دانش, نهاد ورزش,

ملخص المقالة :

هدف از این پژوهش بررسی اثر ساختاری-کارکردی توسعه حقوقی، مدیریت فناوری و توسعه پایدار به صورت موردی بر ورزش زنان بود. روش تحقیق از نوع توصیفی – پیمایشی با رویکرد تحلیل همبستگی می‌باشد. جامعه آماری شامل افراد آگاه به موضوع پژوهش در سازمان‌های ورزشی کشور بود. نمونه آماری به روش هدفمند (قضاوتی) از مدیران و اساتید و دانشجویان دکتری مدیریت ورزشی دانشگاه‌ها انتخاب و نظرخواهی شد (174 نفر). ابزار اصلی پژوهش شامل پرسشنامه محقق ساخته بود. روایی محتوایی ابزار از طریق نظر خبرگان (12 نفر)، پایایی آن از طریق ضریب آلفای کرونباخ و روایی سازه از طریق تحلیل عاملی تأییدی ارزیابی و تأیید گردید. از روش مدلسازی معادلات ساختاری در محیط نرم‌افزار اسمارت پی‌ال‌اس جهت تحلیل داده‌ها استفاده شد. روابط مستقیم متغیرها نشان داد که توسعه حقوقی اثر معنی‌داری بر مدیریت فناوری (685/0) و توسعه پایدار (309/0) دارد. مدیریت فناوری نیز دارای اثر معنی‌داری (582/0) بر توسعه پایدار می‌باشد. در بخش روابط غیر مستقیم، اثر غیر مستقیم توسعه حقوقی با میانجی مدیریت فناوری از اثر مستقیم آن کمتر است، اما اثر غیر مستقیم توسعه حقوقی بر توسعه پایدار و میانجی مدیریت فناوری از اثر مستقیم آن بیشتر است. همچنین اثر غیر مستقیم مدیریت فناوری بر توسعه پایدار از اثر مستقیم آن کمتر است. روابط غیر مستقیم نشان داد که دستیابی به سطح بالاتر از توسعه پایدار نیاز به مداخله و تعدیل اثرات متغیرها توسط متغیرهای میانجی دارد. همچنین برحسب نتایج محیط، توسعه حقوقی نقش پیشایندی و مدیریت فناوری نقش فرایندی و توسعه پایدار نقش پیامدی در کارآمدسازی ورزش زنان دارند.