ارزیابی راهبردی گردشگردی پایدار روستایی استان مازندران (مطالعه‌موردی: دهستان نمونه گردشگری لفور - شهرستان سواد کوه)
الموضوعات : پژوهش‌های اقتصاد روستا
سیدقاسم کیانژاد تجنکی
1
(دانشجوی دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری ، مدرس دانشگاه پیام نور)
اسدالله دیوسالار
2
(هیأت علمی دانشگاه پیام نور مازندران)
مهدی خداداد
3
(کارشناس ارشد جغرافیا و برنامه ریزی روستایی، دانشگاه گلستان)
الکلمات المفتاحية: عوامل داخلی, طبیعت‌گردی, برنامه‌ریزی راهبردی, عوامل خارجی, دهستان لفور,
ملخص المقالة :
پژوهش حاضر به بررسی قابلیت های طبیعت گردی و کارکرد آن در توسعه دهستان لفور از توابع شهرستان سوادکوه می پردازد. جامعه آماری دو گروه گردشگران ورودی به دهستان لفور (430 خانوار) و دست اندرکاران گردشگری استان مازندران (12 نفر) می باشند. نتایج تحقیق نشان می دهد عدم ماندگاری گردشگر و نبود مراکز اقامتی و همچنین وجود قطب های عمده گردشگری در فاصله نزدیک عامل اصلی اثرگذاری کم گردشگری بر توسعه اقتصادی دهستان بوده و از سویی دیگر وجود جاذبه های اکوتوریستی نظیر سد البرز و دامنه های کوه البرز بیشترین نقش را در توسعه آتی گردشگری دهستان ایفا خواهد نمود. اولویت بندی راهبردهای توسعه گردشگری در این محدوده مشخص کرد که اجرای طرح های نمونه توسعه گردشگری گزو سد البرز و طرح های مربوط به حفظ اکوسیستم منطقه ، اطلاع رسانی و افزایش جاذبه های انسانی بهترین راه حل ها برای رونق گردشگری می باشد که به دسترسی تعداد بیشتری از گردشگران با ماندگاری بیشتر منجر شده و در آینده ای نزدیک دهستان لفور به یک قطب گردشگری ملی تبدیل می شود.
_||_
