طالبی، سراینده شوقنامه (تصحیح نسخه خطّی شوقنامه و گوینده آن)
الموضوعات :مهدی ماحوزی 1 , مریم امیر ارجمند 2
1 - عضو هیأت علمی دانشگاه آزاد اسلامی ـ واحد رودهن.
2 - دانش آموختة دوره دکتری زبان و ادبیات فارسی ـ دانشگاه آزاد اسلامی ـ واحد علوم و تحقیقات.
الکلمات المفتاحية: حضرت محمّد (ص) ـ شوق نامه ـ طالبی ـ سفرنامۀ روحانی ـ بلوقیا ـ داستانپردازی,
ملخص المقالة :
طالبی گویندۀ سدۀ دهم هجری قمری که پارسی و تازی، نیک میدانسته، در تاریخ 947 هـ.ق، به نظم شوقنامۀ محمّدی در قالبِ مثنوی مبادرت ورزیده و در سال 949 هـ.ق آن را در مکّۀ معظّمه به پایان رسانده است. استنساخ این نسخۀ منحصر به فرد، به خطّ نستعلیقِ متوسط با قلم کاتبی به نام ساقی بن سلیمان، در سال 950 هـ.ق به انجام رسیده است. طالبی در شوق نامه، داستان سفر روحانیِ بلوقیا ـ پادشاه مصر ـ را به قصد زیارت حضرت ختمی مرتبت (ص) در 4941 بیت سروده است. بن مایۀ این داستان، حدیثِ اشتیاق است و آرزومندی. شوق نامه ضمن تأثیر بسیار از مثنوی مولانا و گلشن توحید شاهدی، از نظر ساختار، شباهت زیادی به مصیبتنامۀ عطّار دارد، هر چند در بیان مسائلِ دینی و اخلاقی، لحن او همانند سنایی غزنوی، لحنی آموزنده و حکمی است.
- پورنامداریان، تقی، دیدار با سیمرغ (شعر و عرفان و اندیشههای عطار)، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، چاپ چهارم، تهران، 1386 ش.
_||_