بررسی ویژگیهای نثر روزنامهنگاری دهخدا
الموضوعات :محمدنوید بازرگان 1 , علی غلامی 2
1 - استادیار دانشگاه آزاد اسلامی ـ واحد رودهن، ایران.
2 - دانشجوی دوره دکتری دانشگاه تهران، ایران.
الکلمات المفتاحية: نثر روزنامهنگاری ـ زبانگونه ـ انقلاب زبانی ـ زبان محاورهای ـ دهخدا ـ نثر دهخدا,
ملخص المقالة :
با پیروزی انقلاب مشروطه، روزنامهنگاری از انحصار دربار خارج شد و شیوة متکلف آن در انزوا قرار گرفت. به این ترتیب همزمان با خارج شدن زبان به عنوان ابزار قدرت از سلطة دربار، آزادی بیان نیز دوران کوتاه درخشش خود را آغاز کرد. دهخدا که از بزرگترین نویسندگان و ادبای عصر خود بشمار میرفت، در مبارزة سیاسی به ابزار زبان و قلم توسّل جست. او گونههای زبانی موجود در فضای جامعه را در نثر خود معرفی کرد و در مقابل زبان تک صدایی دربار قرار داد. وی با بهرهگیری از زبان محاورهای، فاصلهای را که قرنها میان زبان گفتار و نوشتار ایجاد شده بود، از میان برد و راه را برای سادهسازی سبک نگارش فارسی هموار ساخت. این نوشتار به بررسی سبک نثر روزنامهنگاری دهخدا پرداخته و شیوههایی که وی در مبارزة زبانی خویش از آنها استفاده نموده، نشان داده است.
الف) کتابها
- آجودانی، ماشاءالله، یا مرگ یا تجدد: دفتری در شعر و ادب مشروطه، تهران، نشر اختران، 1382.
10. کامشاد، حسن. پایهگذاران نثر جدید فارسی، تهران، نشر نی، 1384.
11. مدرسی، یحیی. درآمدی بر جامعهشناسی زبان، تهران، مؤسسه مطالعات و تحقیقات فرهنگی، 1368.
ب) جراید
- روزنامة دولت علیه ایران، 2 جلد، تهران، کتابخانة ملی جمهوری اسلامی ایران، 1370.
_||_