«مولانا و مینی مالیسم»(بررسی داستان‌های مینی مالیستی در دیوان کبیر)

الموضوعات :

رامین صادقی نژاد ¹

1 - مربی تمام وقت دانش‌گاه آزاد اسلامی ـ واحد اهر

تاريخ الإرسال : 23 الأحد , ذو القعدة, 1431 تاريخ التأكيد : 23 الأحد , ذو القعدة, 1431 تاريخ الإصدار : 13 الإثنين , رمضان, 1431

الکلمات المفتاحية: نظریه‌های مدرن ادبی ـ داستان کوتاه ـ مینی‌مالیسم ـ حکایت ـ دیوان کبیر مولانا,

ملخص المقالة :

یکی از تصورات رایج، اما قطعاً نادرست در مورد نظریه و نقد ادبی، آن است که نظریه و نقد ادبی را فقط در متون معاصر می‌توان اعمال کرد. حال آن‌که نقد یک ابزار علمی است و هر متن ادبی، خواه کلاسیک و خواه معاصر، از دیدگاه مدرنیستی قابل نقد و بررسی است. یکی از گونه‌های ادبی که در طول سال‌های اخیر دست‌خوش تغییراتی مهم بوده است داستان کوتاه است و شکلی نوین از روایت داستانی که هر روز، کوتاه و کوتاه‌تر می‌شود، مینی‌مالیسم (minimalism) است که آن را در زبان فارسی خردگرایی و حداقل گرایی نامیده‌اند که دارای ویژگی‌هایی مشترک است. در ادبیات غنی کلاسیک فارسی، چه در نثر و چه در نظم، حکایت‌ها و داستان‌هایی فراوان وجود دارد که از جهاتی بسیار قابل انطباق با خصوصیات داستان‌های مینی مالیستی است. مقاله حاضر می‌کوشد با ارائه و بررسی نمونه‌هایی از داستان‌های بسیار کوتاه دیوان کبیر مولانا، ویژگی‌هایی را که برای سبک مینی‌مالیسم برشمرده‌اند تبیین نماید.

المصادر:

1. امین الاسلام، فرید (1381)، نگرشی بر داستان‌های مینی مالیستی، تهران: همداد، اول.
   
2. بارت، جان (1375)، «چند کلمه درباره مینی مالیسم»، ترجمه مریم نبوی نژاد، زنده رود شماره 15، 14 و 16.
   
3. بارت، جان، (1381)، «درباره مینی مالیسم»، ترجمه کامران پارسی‌نژاد، ادبیات داستانی، شماره 6.
   
4. بیهقی، محمدبن حسین (1384)، تاریخ بیهقی، تصحیح علی اکبر فیاض، تهران: علم، اول.
   
5. پاینده، حسین (1385)، «ضرورت نقد مدرنیستی ادبیات سنتی ایران»، ضمیمه اطلاعات، شماره 23615.
   
6. تافلر، الوین (1371) موج سوم، ترجمه شهین دخت خوارزمی، تهران: مترجم، هفتم.
   
7. جزینی، محمدجواد (1378)، «ریخت شناسی داستان‌های مینی مال»، کارنامه، دوره اول، شماره ششم.
   
8. جزینی، محمد جواد، (1385)، «وقتی از مینی مالیسم حرف می‌زنیم»، جام جم، شماره 3.
   
9. حافظ، شمس‌الدین محمد (1387)، دیوان حافظ، تصحیح قاسم غنی و محمد قزوینی به کوشش رضاکاکایی دهکردی، تهران: ققنوس، پنجم.
   

10. خاقانی شروانی، افضل الدین (1368)، دیوان خاقانی شروانی، مقابله و تصحیح و مقدمه و تعلیقات ضیاءالدین سجادی، تهران: زوار، سوم.

11. سعد سلمان، مسعود (1364)، دیوان مسعود سعد سلمان، تصحیح مهدی نوریان، چاپ اصفهان، اول.

12. سعدی، مصلح الدین (1378)، بوستان، به کوشش رضا انزابی‌نژاد و سعید قره بگلو، تهران: جامی، اول.

13. سعدی، مصلح الدین (1378)، گلستان، تصحیح دکتر غلام‌حسین یوسفی، تهران: خوارزمی، هشتم.

14. سلیمانی، محسن (1372)، واژگان ادبیات داستانی، تهران: آموزش انقلاب اسلامی، اول.

15. سنایی غزنوی، مجدود (1368)، حدیقة الحقیقه و شریعة الطریقه، مدرس رضوی، تهران: دانش‌گاه تهران، سوم.

16.شمیسا، سیروس (1373)، انواع ادبی، تهران: فردوس، دوم.

17. ـــــــــــ ، (1376)، سبک شناسی نثر، تهران: میترا، اول.

18. طوسی، نظام الملک (1370)، گزیده سیاست نامه، انتخاب و توضیح دکتر جعفر شعار، تهران: چاپ و نشر بنیاد، چهارم.

19. عطار نیشابوری، فریدالدین (1379) منطق الطیر، تصحیح و گزارش دکتر رضا انزابی نژاد و دکتر سعید قره بگلو، تهران: جامی، اول.گوهرین، کاوه (1377)، «آینده رمان و شتاب زمان»، آدینه، شماره 132 و 133.

20. مولوی، جلال الدین محمد (1378)، مثنوی معنوی، تصحیح رینولد نیکلسون، تهران: ققنوس، سوم.

21. مولوی، جلال الدین محمد (1386)، کلیات دیوان شمس تبریزی، بدیع الزمان فروزان‌فر، تهران: نشر بهزاد، چهارم.

22. میرصادقی، جمال و میمنت (1377)، واژه‌نامه هنر داستان نویسی (فرهنگ تفصیلی اصطلاح‌های ادبیات داستانی)، تهران: مهناز، اول.