اثربخشی آموزش مهارت‌های ارتباطی بر خودکارآمدی والدینی مادران دارای فرزند با اختلال کاستی توجه/ بیش‌فعالی
الموضوعات : اندیشه و رفتار در روان شناسی بالینیحامد مغربی سینکی 1 , سعید حسن زاده 2 , مژگان خادمی 3 , علی اکبر ارجمند نیا 4
1 - دپارتمان روان‌شناسی و آموزش کودکان استثنایی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
2 - دپارتمان روان‌شناسی و آموزش کودکان استثنایی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
3 - دپارتمان روانپزشکی کودک و نوجوان، دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی و درمانی شهید بهشتی، تهران، ایران
4 - دپارتمان روان‌شناسی و آموزش کودکان استثنایی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
الکلمات المفتاحية: اختلال کاستی توجه/ بیش‌فعالی, مهارت‌های ارتباطی, خودکارآمدی والدینی,
ملخص المقالة :
وجود کودکی که برقراری رابطه با او مشکل است، کل نظام خانواده را تحت تاثیر قرار می‌دهد. هدف پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی مهارت‌های ارتباطی بر خودکارآمدی والدینی مادران دارای فرزند با اختلال کاستی توجه/ بیش‌فعالی بود. بدین منظور طی یک طرح نیمه آزمایشی با پیش آزمون، پس آزمون و گروه گواه، 26 مادرکودکان 6 تا 12 ساله دارای اختلال کاستی توجه/ بیش‌فعالی به شیوه‌ی هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه 13 نفری آزمایش و گواه جایگزین شدند. والدین در ابتدا از نظر خودکارآمدی مورد ارزیابی قرار گرفتند سپس، گروه آزمایش طی 8 جلسه‌ی 90 دقیقه‌ای، برنامه‌ی آموزشی مهارت‌های ارتباطی را دریافت کرد ولی گروه گواه هیچگونه آموزشی دریافت نکرد. در انتها هر دو گروه مجدد از نظر خودکارآمدی مورد آزمون قرار گرفتند. نتایج تحلیل کوواریانس تک متغیره نشان داد که برنامه‌ی آموزشی مهارت‌های ارتباطی موجب افزایش خودکارآمدی والدینی در مادران گروه آزمایشی شده است و به نظر می‌رسد، خودکارآمدی پایین مادران دارای فرزند با اختلال کاستی توجه/ بیش‌فعالی باعث می‌شود تا آنها در انتظارات و ادراک خود از اینکه تا چه حد می‌توانند به عنوان یک والد به گونه‌ای شایسته و موثر عمل نمایند، احساس مطلوبی نداشته باشند. این مادران به منظور افزایش احساس خودکارآمدی خود، نیازمند دانش و اطلاعات در زمینه‌ی روش های موثر مراقبت از کودک و تعامل و برقراری ارتباط مطلوب و موثر با وی هستند.
