اثربخشی طرحواره ی درمانی گروهی بر نشانگان بدریخت انگاری و طرحواره های ناسازگار اولیه در دانش آموزان دختر با نگرانی اضافه وزن
الموضوعات : اندیشه و رفتار در روان شناسی بالینی
مهدی دهستانی
1
(دانشگاه پیام نور واحد تهران جنوب)
زهره عزیزی
2
(دانشگاه پیام نور، واحد تهران جنوب)
زهره عزیزی
3
(دانشگاه پیام نور، واحد تهران جنوب)
الکلمات المفتاحية: طرحواره ی درمانی, بدریخت انگاری بدن, نگرانی از اضافه وزن,
ملخص المقالة :
افراد مبتلا به اختلال بدریخت انگاری بدن به شدت نسبت به یک نقص خیالی یا بیش برآورد شده احساس نگرانی می کنند و دچار اشتغال ذهنی می شوند. هدف این پژوهش بررسی اثربخشی طرحواره ی درمانی گروهی بر نشانگان بدریخت انگاری و طرحواره های ناسازگار اولیه ی دانش آموزان دختر با نگرانی اضافه وزن بود. برای این منظور، 30 نفر با نگرانی های مربوط به وزن از میان دانش آموزان انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه کاربندی شدند. آزمودنی ها قبل و بعد از پژوهش از نظر وسواس فکری عملی و طرحواره ها مورد ارزیابی قرار گرفتند. گروه آزمایشی ۱۲ جلسه ی طرحواره درمانی گروهی را دریافت کردند. نتایج تحلیل کوواریانس چندمتغیره حاکی از آن بود که دو گروه از لحاظ متغیرهای بدریخت انگاری بدن، خودگردانی و عملکرد مختل، محدودیت های مختل، گوش به زنگی و بازداری تفاوت معنی داری با یکدیگر دارند (05/0p<) در حالی که از لحاظ متغیر های بریدگی و طرد و دیگرجهت مندی تفاوت معنی داری بین دو گروه مشاهده نشد (05/0p>). به نظر می رسد که به وسیله ی طرحواره ی درمانی گروهی می‌توان میزان نشانگان بدریخت انگاری و طرحواره های ناسازگار اولیه در دانش آموزان دختر با نگرانی اضافه وزن را کاهش داد.
_||_
