ارزیابی وقوع جرم و جنایت در فضاهای بی دفاع شهری در چارچوب نظریه جرم‌شناسی رادیکال
الموضوعات :
محدثه قوامی پور سرشکه
1
,
امیررضا محمودی
2
,
کاوه نورسته
3
1 - گروه حقوق، واحد لاهیجان، دانشگاه ازاد اسلامی، لاهیجان، ایران
2 - گروه حقوق، واحد لاهیجان، دانشگاه آزاد اسلامی، لاهیجان، ایران
3 - گروه حقوق، واحد لاهیجان، دانشگاه ازاد اسلامی، لاهیجان، ایران
الکلمات المفتاحية: شهر, فضا, فضاهای بی دفاع, جرم, جرم‌شناسی رادیکال.,
ملخص المقالة :
تقریباً همیشه می‌توان رابطه‌ای بین فضا و جرم برقرار کرد. زیرا فضاها عناصر چند وجهی و پیچیده هستند که ابعاد اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی را در کنار ابعاد فیزیکی دارند. تجزیه و تحلیل اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی و ویژگی‌های خاص مکان، بین افرادی که در مکان‌های مختلف گرد هم می‌آیند، انواع جرائم متفاوتی را آشکار می‌کند. در این راستا می‌توان گفت مناطق شهری که به عنوان مکان‌هایی در نظر گرفته می‌شوند که فعالیت‌های اقتصادی در آن متفاوت است. تقسیم کار در سطح بالا وجود دارد و افراد با یکدیگر زندگی می‌کنند، همچنین جرائم منحصر به فرد خود را با ساختارها، عملکردها و تشکیلات منحصر به فرد خود دارند. امروزه تحولات در حوزه‌های اقتصادی، فرهنگی، فناوری و سیاسی، یک سری از تغییرات را به همراه آورده‌اند که مناطق فیزیکی شهرها را نیز تحت تأثیر قرار داده‌اند. می‌توان این تغییر را با ظهور "فضاهای بی دفاع" که از طریق جدا شدن از پیوندهای تاریخی، جغرافیایی، فرهنگی و اجتماعی مناطق شهری در سطح ذهنی قابل ارتباط است، مرتبط دانست. این مطالعه بر درک تأثیرات بی دفاعی بر ظهور جرم شهری و شکل‌گیری جرم در چارچوب نظریه جرم‌شناسی رادیکال تمرکز دارد. نظریه "جرم‌شناسی رادیکال" تا حد زیادی تشکیل جرم را با در نظر گرفتن ویژگی‌های فرهنگی، اقتصادی، سیاسی، جمعیتی و اجتماعی کل جامعه تحلیل می‌کند. با این حال، این نظریه این چارچوب کلان که عمدتاً برای تحلیل جرم استفاده می‌شود را با عواملی مانند فروپاشی خانواده، ساختار شهری، تراکم، یادگیری و اجتماعی شدن عمیق‌تر کرده است. در اینجا، پدیده جرم شهری از دیدگاه جرم‌شناسی رادیکال مورد بحث قرار خواهد گرفت و تأثیرات فضای بی دفاع بر شکل‌گیری جرم شهری تحلیل خواهد شد.
1. Ague, M. (2016). Yok Yer, Üst Modernliğin Antropolojisine Giriş. İstanbul: Daimon.
2. Akers, R. L. & Jennings, W. G. (2009). Social Learning Theory. J. M. Miller ( Ed.), 21. Century Criminology: A Reference Hand Book, in (323-332). Thousand Oaks: CA. Sage. Aksoy, E. (2007). Suç ve Kent Güvenliği Yaklaşımı. TMMOB Ankara Şubesi Bülteni, 55, 11-16.
3. Aktay, A. (2018). Mekân Üretim Endüstrisinin Güvenliği Pazarlayan Rant Stratejileri. Akademik İncelemeler Dergisi, 13(1), 125-136.
4. Aktay, A. (2020). Seçkinleştirme Karşısında Bariyer Semtler/Kimlikli Mekanlar. Ankara: Tezkire.
5. Aliyev, N. (2019). Modern Suçun Nedenleri ve Koşulları, Bir Dizi Belirleyici: Genel Bir Bilimselİnceleme. Adli Bilimler ve Suç Araştırmaları Dergisi, 1(1): 7-21.
6. Aslanoğlu, R. (1998). Kent, Kimlik ve Küreselleşme. Bursa: Asa Kitabevi.
7. Assmann, J. (2001). Kültürel Bellek: Eski Kültürlerde Yazı, Hatırlama ve Politik Kimlik. A. Tekin(Çev.). İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
8. Ayhan, İ. ve Çubukçu, K. M. (2007). Suç ve Kent İlişkisine Ampirik Bakış: Literatür Taraması.Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 3(5), 30-55.
9. Aytaç, Ö. (2013). Kent Mekânları ve Kimlik/Farklılık Sorunu. İdeal Kent, 9, 138-169.
10. Aytar, V. (2005). Metropol. İstanbul: L&M Yayınları.
11. Bahar, H. İ. (2009). Sosyoloji. Ankara: Uşak Yayınları.
12. Bauman, Z. (2006). Küreselleşme ve Toplumsal Sorunları. A. Yılmaz (Çev.). İstanbul: AyrıntıYayınları.
13. Beirne, P. & Messerschimidt, J. (1995). Criminology (Second Edition). Forworth: Harcourt BrareCollege Publishers.
14. Berber, Ö. (2011). Yok-Yer, Yersizleşme ve Yurtsuzluk Kavramları Üzerine Bir Sorgulama. İdealKent, 3,142-157.
15. Ceritli, İ. (2003). Kentleşme Sürecinin Ekonomi Politiği ve Bir Türkiye Uygulaması. Ankara: YargıYayın Evi.
16. Chambliss, W. J. (1996). Toward a Political Economy of Crime. E. J. Muncie & G. Huges (Eds.).Criminological Perpective (2nd Edt.) in (249-256). London: Sage Publication.
17. Çubukçu, E. (2000). Affect of Physcial Enviroment on Crime. Çalışma Makalesi. Şehir ve BölgePlanlama Bölümü. Ohio Eyalet Üniversitesi.
18. Demirbaş, T. (2005). Kriminoloji. Ankara: Seçkin Yayınları.
19. Dönmezer, S. (1981). Kriminoloji. İstanbul: Fakülteler Matbaası.
20. Durukan, A. ve Öztürk, B. Ö. (2021). Mekân ve Kültürel Demans. İdil, 77, 31-39.
21. Gierny, T. F. (2000). A Space For Place in Sociology. Annual Review Of Sociology, 26, 465-469.
22. Gölbaşı, S. (2008). Kentleşme ve Suç. İstanbul: On İki levha Yayıncılık.
23. Gruenewald, P. J., Freisthler, B., Remer, L., LaScala, E. A. & Treno, A. (2006). Ecological Models ofAlcohol Outlets and Violent Assoults. Crime Potentials and Geospolitical Analisis Adictions,101, 666-677.
24. Harvey, D. (1997). Postmodernliğin Durumu. Sungur Savran(Çev.). İstanbul: Metis Yayınları.
25. Hideg, G. & Manchin, R. (2007). Enviroment and Safty in European Capitals. European InternationalCrime Survey- EUICS Working Paper Series, Gallop, Europe.
26. Ibellings, H. (1992). Supermodernism: Architective in Age of Globalization. Rotterdam: NAIPublisher.
27. Işık, O. (1999). Değişen Toplum/Mekân Kavrayışları: Mekânın Politikleşmesi, Politikanın Mekansallaşması. Toplum ve Bilim, 64-65, 7-38.
28. Karaman, T. Z. (1998). Yerel Yönetimler. İzmir: Dokuz Eylül Üniversitesi Yayınları.
29. Kızmaz, Z. (2006). Suçun Siyasi Doğası Üzerine Odaklaşan Kuramlar ve Bu Kuramların Eleştirisi.Abant İzzet Baysal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 1(12), 97-114.
30. Koçyiğit, G. B. (2018). Mark Auge'de Yok Yer (Non- Lieu) Kavramı Üzerine Bir Epistemolojik Çözümleme. Megaron, 13(4), 536-544.
31. Korkmaz, A. (1988). Şehirleşme ve suç: Malatya araştırması. Yayımlanmamış doktora tezi, İstanbulÜniversitesi, İstanbul.
32. Kurtuluş, H. (2005). Bir "ütopya" Olarak Bahçeşehir. H. Kurtuluş (Der.). İstanbul'da Kentsel Ayrışmaiçinde, (77-123). İstanbul: Bağlam Yayınları.
33. Lefebvre, H. (2013), Kentsel Devrim, (Çev.Selim Sezer), İstanbul: Sel Yayıncılık,
34. Lefebvre, H. (2014), Mekânın Üretimi, (Çev. I. Ergüden), 2. Baskı, İstanbul: Sel Yayıncılık.
35. Lineberry, R. L. & Sharakansky, I. (1974). Urban Politics & Public Policy. New York: Row Publisher.
36. Lynch, K. (2010). Kent İmgesi. İrem Başaran (Çev.). İstanbul: Türkiye İşbankası Kültür Yayınları
37. Marshall, G. (1999). Sosyoloji Sözlüğü. Osman Akınhay ve Dilek Kömürcü (Çev.). Ankara: Bilim veSanat Yayınları.
38. McClain, P. D. (2001). Urban Crime in USA and Western Europe: A Comparison. R. Paddison (Ed.).Hand Book of Urban Studies in (220-240). Sage Publication.
39. Nora, P. (2006). Hafıza Mekânları. Ankara: Dost Kitapevi.
40. Özerk, G. B. ve Yüksekli, B. A. (2011). Küresel Kent, Kentsel Markalaşma ve Yok Mekân İlişkileri.İdeal Kent, 3, 82-93.
41. Patricia, L. B. (1981). Enviromental Criminology. Baverly Hills: Sage Publications.
42. Selçuk, S. (2014). Suç, Suçun Özellikleri ve Tanımı. Ayşe Tunç, M. Sinan Pirim, ve Ceren Zeynep(Ed.). Prof. Dr. Feridun Yenisey'e Armağan, içinde (85-106). İstanbul: Beta Basım Yayım.
43. Shade, M. (2002). Risk of Factors of Delinquency: An Overview https://www.ncjrs.gov/pdffiles1/ojjdp/frd03127.pdf?q=risk-and-protective-factors-of-child-delinquency. Erişim: 22-11-2022.
44. Soja, E. & Hooper, B. (1993). The Space Difference Makes: Some Note of Geographical Margin ofThe New Culturel Politics. Michael Keith and Steve Pile (Der.) Place and Politics of Identitiy in(183-205). London: Routledge.
45. Urry, J. (1999). Mekânları Tüketmek. R. G. Ögdül (Çev.). İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
46. Uslu, E. (2011). Sosyo ekonomik bir olgu olarak kentsel suç; Bakırköy ve Küçükçekmece örnekleri.Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, İstanbul Üniversitesi, İstanbul.
