رتبهبندی استانهای کشور از نظر ایجاد ارزش افزوده زیر بخشهای اقتصادی بر اساس مدل تصمیمگیری چند معیاره (VIKOR)
الموضوعات : فصلنامه علمی برنامه ریزی منطقه ای
قهرمان عبدلی
1
,
راضیه کاردگر
2
,
ابوطالب کاظمی
3
,
محمد مولائی قلیچی
4
1 - استاد گروه اقتصاد، دانشگاه تهران، تهران، ایران
2 - دانشجوی دکتری اقتصاد، دانشگاه مازندران، بابلسر، ایران
3 - دانشجوی دکتری اقتصاد، دانشگاه یزد، یزد، ایران
4 - دانشجوی دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه تهران، تهران، ایران
الکلمات المفتاحية: تصمیم گیری چند معیاره, ارزش افزوده, ویکور, ظرفیت های مناطق,
ملخص المقالة :
آگاهی از منابع و پتانسیلهای اقتصادی مناطق در جهت رشد و پیشرفت آنها، ضروری است. یکی از شاخصهای مهم اقتصادی، که نشان دهندهی نحوهی بهرهگیری از ظرفیت منابع انسانی و طبیعی متناسب با هر منطقه در جهت رشد اقتصادی و تولید آن است، ارزش افزوده بخشهای مختلف اقتصادی میباشد. از اینرو هدف پژوهش حاضر، دستیابی به مزیتهای نسبی هر استان از طریق رتبهبندی ارزشافزوده ایجادشده فعالیتهای اقتصادی مختلف است. بدین منظور ابتدا با استفاده از روش آنتروپی شانون به وزن دهی هر یک از 15 زیر بخش اقتصادی پرداخته، سپس به منظور دستیابی به نتایج تحقیق، با استفاده از دادههای موجود در مرکز آمار و استفاده از تکنیک تصمیمگیری چندمعیاره (VIKOR) برای دادههای سال1390 تحلیلی صورت گرفته است. نتایج حاصل از تحقیق نشان داد که استان خوزستان به دلیل سهم بالای 48 درصدی ارزشافزوده در بخش معدن و مقدار عددی شاخص ویکور معادل 290/0 بالاترین رتبه را به خود اختصاص داده است، تهران به دلیل داشتن سهم زیاد در بخش «واسطه گری مالی» و «مستغلات، کرایه و خدمات کسب و کار»، با مقدار عددی 472/0 از شاخص ویکور، رتبه دوم را به خود اختصاص داده است و استان کهگیلویه و بویراحمد به دلیل دارا بودن سهم بالا (11درصدی) بخش معدن و مقدار عددی 538/0 شاخص ویکور، رتبه سوم را به خود اختصاص داده است. استانهای قم (مقدار شاخص 993/0)، سمنان (993/0) و چهارمحال و بختیاری (993/0) به دلیل پایین بودن سهم آنها از بخشهای مختلف اقتصادی، کمترین رتبهها را به خود اختصاص دادهاند. بنابراین در راستای سیاست عدالت اجتماعی، به عنوان هدف محوری برنامههای توسعه کشور، لازم است که وضعیت مناطق مختلف کشور (استانهای کشور) از نظر نحوه پخشایش خدمات و میزان برخورداری از شاخصهای مختلف اقتصادی-اجتماعی و زیربنایی، بررسی شود و نارسائیها برای برنامههای آتی توسعه در نظر گرفته شود.
_||_