ارزیابی نقش خانه‌های بوم‌گردی در توسعه پایدار مناطق گردشگری شهرستان سامان
یوسف قنبری
1
(
دانشیار گروه جغرافیا و برنامه ریزی روستایی دانشگاه اصفهان
)
مهشاد ریخته گران
2
(
خیابان میر
الله وردی خان
)
هانیه جهادی
3
(
دانش اموخته دانشگاه اصفهان
)
الکلمات المفتاحية: گردشگری پایدار, بوم گردی, خانه‌های بوم گردی, شهرستان سامان,
ملخص المقالة :
اکوتوریسم به‌عنوان بخشی از صنعت گردشگری عامل مهمی در حفظ منابع و حفاظت از محیط‌زیست شناخته می‌شود که هم‌زمان پایداری گردشگری را ترویج و توسعه می‌دهد و از تخریب مداوم محیط‌زیست جلوگیری می‌کند. در این راستا گردشگری به‌ویژه اکوتوریسم رویکرد جدیدی است که می‌تواند در توانمندسازی مردم محلی و توسعه منابع انسانی به ویژه زنان، تنوع‌بخشی اقتصاد و رشد آن، خلق فرصت‌های شغلی و ارتقاء استانداردهای زندگی از طریق تامین خدمات اجتماعی نقش عمده‌ای ایفا نماید. پژوهش حاضر باهدف شناسایی نقش خانه‌های بوم گردی در توسعه پایدار مناطق گردشگری در مناطق روستایی شهرستان سامان صورت گرفته است. پژوهش از لحاط هدف کاربردی- توسعه‌ای و به لحاظ ماهیت توصیفی تحلیلی است. جامعه آماری پژوهش، روستاهای شهرستان سامان می باشد که بر اساس مطالعات پیشین و معیر های کارشناسان انتخاب شده است حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران337 ساکنان محلی ، نتایج آزمون تحلیل واریانس یک‌طرفه و آزمون Tukeyو آزمون T نشان داده که بین مناطق روستایی شهرستان سامان ازنظر شاخص‌های توسعه‌ای خانه‌های بوم گردی در هر 10 عامل تفاوت معنی‌داری وجود دارد و منطقه موردمطالعه، از قوت‌ها و پتانسیل های زیادی در زمینه توسعه خانه‌های بوم گردی برخوردار بوده که درصورتی‌که بتوان ضعف‌ها و تهدیدها را کاهش داد، امکان قابلیت ایجاد اشتغال و درآمد برای ساکنین محلی از طریق توسعه خانه‌های بوم گردی وجود خواهد داشت. نتایج نشان دادند برای مثال ازنظر شاخص افزایش کاربری اقامتگاهی و سکونتگاهی ، روستای کاهکش در وضعیت ضعیف‌تری قرار دارد. در شاخص افزایش سرمایه‌گذاری ، مارکده در این زمینه ضعف دارد. در شاخص فعالیت‌های خدماتی و مصرف تولیدات داخلی ، روستای ایل‌بیگی در وضعیت ضعیفی قرار دارد.
