طراحی مدل برندینگ مقصد های گردشگری ورزشی (مطالعه موردی : منطقه شمالی استان البرز)

الموضوعات : فصلنامه علمی برنامه ریزی منطقه ای

جعفر بهاری ¹ , مهدی کروبی ² , منوچهر جهانیان ³ , اسماعیل قادری ⁴

1 - دانشجوی دکتری مدیریت گردشگری، دانشکده علوم گردشگری، دانشگاه علم و فرهنگ، تهران، ایران.
2 - دانشیار گروه مدیریت گردشگری، دانشکده مدیریت و حسابداری، دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، ایران.
3 - استادیار گروه مدیریت گردشگری، دانشکده علوم گردشگری، دانشگاه علم و فرهنگ، تهران، ایران.
4 - استادیار گروه مدیریت گردشگری، دانشکده علوم گردشگری، دانشگاه علم و فرهنگ، تهران، ایران.

تاريخ الإرسال : 20 الثلاثاء , ربيع الثاني, 1441 تاريخ التأكيد : 07 الثلاثاء , شعبان, 1441 تاريخ الإصدار : 19 الأحد , رجب, 1443

الکلمات المفتاحية: گردشگری, گردشگری ورزشی, برندینگ, مقصد گردشگری, استان البرز,

ملخص المقالة :

برندسازی یکی از ابزارهای راهبردی برای متمایز کردن محصول در بازار رقابتی است. هدف از این پژوهش طراحی مدل برندینگ مقصد های گردشگری ورزشی در منطقه شمالی استان البرز است. جامعه آماری این پژوهش کلیه گردشگران ورزشی داخلی و خارجی بوده و حجم نمونه ۳۸۴ نفر می‌باشد که برای به دست آوردن حجم نمونه از فرمول کوکران استفاده شده است. این پژوهش، از نظر هدف، کاربردی و براساس روش گردآوری داده ها، توصیفی و از نوع پیمایشی است. هم‌چنین، از نرم افزارهای SPSS 16  و Lisrel 8.5 از روش های گوناگون آمار توصیفی و استنباطی برای تجزیه تحلیل داده ها و آزمون فرضیه‌ها استفاده شده است. داده های مورد نیاز برای این پژوهش با روش نمونه گیری دردسترس از گردشگران ورزشی در منطقه شمالی استان البرز و با ابزار پرسش‌نامه جمع آوری شده است. نتایج به دست آمده حاکی از آن است که کیفیت خدمات گردشگری بر تصویر برند، ارزش ادراک شده، رضایت گردشگر، وفاداری گردشگر و ارزش ویژه برند تأثیر مثبت و معناداری دارد. تصویر برند بر ارزش ادراک شده و ارزش ویژه برند تأثیر مثبت و معنا داری  دارد. ارزش ادراک شده بررضایت گردشگر و ارزش ویژه برند تأثیر مثبت و معنا داری  دارد. تأثیر رضایت گردشگر بر ارزش ویژه برند مثبت و معنا داراست. بر اساس یافته‌ها، به جز فرضیه هشتم (تاثیر رضایت بر وفاداری گردشگر) و دوازدهم (تاثیر وفاداری گردشگر بر ارزش ویژه برند)، سایر فرضیه‌ها تایید شدند و مشخص گردید متغیرهای مربوطه نقشی مهم را در ارزش ویژه برند مقصد گردشگری ورزشی منطقه شمالی استان البرز ایفا می‌نمایند. و هم‌چنین، به جز نقش میانجی وفاداری گردشگر در رابطه بین کیفیت خدمات گردشگری و ارزش ویژه برند، نقش میانجی تصویر برند، ارزش ادراک شده و رضایت گردشگر در رابطه بین کیفیت خدمات گردشگری و ارزش ویژه برند مورد تایید قرار گرفتند. با توجه به تحلیل یافته‌ها، نتایج و پیشنهادهای لازم ارایه شد.

المصادر:

1. 
   

   1- Aaker, D.A. (1996). Measuring brand equity across products and markets, California Management Review, 38(3), 102-120.

   
   

   2- Ahmadi, M. (2018). The Analysis of the Factors Affecting the Development of Cultural Tourism and its Effects on Economic Sustainability: A Case study on the Rural Areas of Zanjan Province. Journal of Regional Planning, 8(29), 79-92. 

   
   

   3- Andam, R., Montazeri, A., & Feizi, S. (2014). A Study of Service Quality Dimensions in Sport Tourism. The journal of Sport Management Studies, 6(26), 15-36.

   
   

   4- Boo, S., Busser, J. & Baloglu, S. (2009). “A model of customer-based brand equity and its application to multiple destinations”. Journal of Tourism Management, 30 (2), 219-231.

   
   

   5- Boo, S. (2006). Multidimensional Model of Destination Brands: An Application of Customer-Based Brand Equity, University of Nevada, las Vegas.

   
   

   6- Chen, C.-F., & Phou, S. (2013). A closer look at destination: Image, personality, relationship and loyalty. Tourism Management, 36, 269–278.

   
   

   7- Echtner, C. M., & Ritchie, J. R. B. (1993). The Measurement of Destination Image: An Empirical Assessment. Journal of Travel Research, 31(4), 3–13.

   
   

   8- Embacher, J., & Buttle, F. (1989). A repertory grid analysis of Austria's image as a summer vacation destination. Journal of Travel Research, 27(3), 3–7.

   
   

   9- Ghaffari, M., & Mam Ramezani, K. (2019). A Model for Investigating the Effect of Online Word-of-Mouth Communications on Travel Intention for Tourism Destination. Social Studies in Tourism, 7(13), 101-124.

   
   

   10- Ghaffari, M., Abasi, A., & Konjkav Monfared, A.R. (2018). The Role of Tourist Experience in the Tourism Destination Image of Isfahan. Journal of Tourism and Development, 7(2), 97-112.

   
   

   11- Hinch, T., & Higham, J. (2011). Sport tourism development, 13, Channel view publications.

   
   

   12- Jaberi, A., Khazaei Pool, J., & Asadi, H. (2018). The Effect of Perceived Quality of Sport Tourism Destinations on Satisfaction and Intention to Revisit. Journal of Sport Management, 10(1), 17-32.

   
   

   13- Kaushal, V., Sharma, S., and Reddy, G. M., (2018). A Structural Analysis of Destination Brand Equity in Mountainous Tourism Destination in Northern India. Journal Tourism and Hospitality Research, Preview Number, 1-13.

   
   

   14- Kim, S., Yoon, S. & Kim, Y. (2011). Competitive Positioning among International Convention Cities in the East Asian Region. Journal of Convention & Event Tourism, 12(2), 86-105.

   
   

   15- Kladou, S., & Kehagias, J. (2014). Assessing destination brand equity: An integrated approach. Journal of Destination Marketing & Management, 3(1), 2-10.

   
   

   16- Konecnik, M. (2006). Croatian-based brand equity for Slovenia as a tourism destination. Economic and business review for Central and South-Eastern Europe, 8(1), 83–108.

   
   

   17- Konecnik, M., & Gartner, W. C. (2007). Customer-based brand equity for a destination. Annals of Tourism Research, 34(2), 400–421.  

   
   

   18- Kozechian, H., Khatib Zadeh, M., & Honarvar, A. (2012). The role of sport tourism service quality dimensions in sport tourists’ satisfaction. Management of Sport and Movement Sciences, 1(2), 19-32.

   
   

   19- Kwun, J.W., & Oh, H. (2004). Effects of brand, price, and risk on customers’ value perceptions and behavioral intentions in the restaurant industry, Journal of Hospitality & Leisure Marketing, 77(1), 31-49.

   
   

   20- Mirabadi, M., Golzadeh, M., & Karimi, A. (2019). Assessment of the role and performance of the media in the development of sport tourism (Case study: East Azarbaijan Province). Journal of Regional Planning, 9(34), 65-80.

   
   

   21- Palmer, A. (1996). Evaluating the governmce style of marketing groups. Annals of tourism research. 1,158-201.

   
   

   22- Pashaie, S., Askarian, F., & Roozafzoon, A.R. (2019). Investigating the Mediating Role of Institutional Factors in the Impact of Social, Economic, and Environmental Factors on Development of Sports Tourism in the Maku Free Zone (Iran). Tourism Management Studies, 14(45), 57-80.

   
   

   23- Saeed, M., & Shafique, I. (2019). Customer-based brand equity and destination visit behaviour in the tourism industry: the contingent role of social media. Quality & Quantity, First Online 01, 1–22.

   
   

   24- Shafiee Nistak, H., Rashidi, M. R., Bazrafshan, M. (2011). Investigating the effect of holding sporting events on branding of tourism destinations. First Conference on Tourism Development and Management, Challenges and Solutions, Tehran.

   
   

   25- Singh, N., & Hu, C. (2008). Understanding strategic alignment for destination marketing and the 2004 Athens Olympic Games: Implications from extracted tacit knowledge. Tourism Management, 29(5), 929–939.

   
   

   26- Su, L., Swanson, S. R., & Chen, X. (2016). The effects of perceived service quality on repurchase intentions and subjective well-being of Chinese tourists: The mediating role of relationship quality. Tourism Management, 52, 82–95.

   
   

   27- Van der Zee, Egbert. (2011). Image improvement as a tangible legacy of hallmark events; the case of the 2010 word cup in south Africa. research master human Geography and planning faculty of geosciences Theses.

   
   28- Zeytoonli, A. H., Asadi, H., Farahani, A., & Rezaei Sufi, M. (2019). Brand equity of Iranian sport tourism destinations and critical success factors from the perspective of sport tourists. Journal of Sport Management Studies, Accepted Manuscript , Available Online from 02 June 2019.