تبیین نوع‌شناسی منطقه زاگرس بر اساس الگوی رقابت‌پذیری مارتین
جمال فتح اللهی
1
(
استادیار، عضو هیات علمی دانشگاه رازی، گروه اقتصاد، دانشکده اقتصاد و کارآفرینی، کرمانشاه، ایران
)
معصومه بارانی بیرانوند
2
(
دانشگاه رازی
)
الکلمات المفتاحية: رقابت‌پذیری منطقه‌ای, منطقه زاگرس, الگوی مارتین نوع شناسی مناطق,
ملخص المقالة :
(بیان مسئله مهم)رقابت‌پذیری منطقه‌ای از اهمیت فزاینده‌ای برای شتاب بخشیدن به توسعه منطقه‌ای برخوردار است و معیاری کلیدی برای ارزیابی درجه موفقیت مناطق در میدان رقابت‌های سیاسی، اقتصادی و تجاری به حساب می‌آید. هر کشور یا منطقه‌ای که از توان رقابت‌پذیری بالاتری در بازارهای بین‌المللی برخوردار باشد، فرصت کسب درآمد و رفاه بیشتری برای مردم خود فراهم کرده است. سیاست‌های مناسب برای ارتقاء توان رقابت‌پذیری، بستگی به شرایط و سطح توسعه هر منطقه دارد. بدین خاطر رقابت‌پذیری منطقه‌ای به عنوان یکی از مهم‌ترین سیاست‌های توسعه منطقه‌ای به منظور کاهش نابرابری‌ها و عدم تعادل منطقه‌ای مورد تأکید قرار گرفته است. بر این اساس، هدف پژوهش مورد نظر، تعیین موقعیت و شناسایی جایگاه منطقه زاگرس از نظر میزان توسعه‌یافتگی است. بدین منظور مطالعه حاضر، جهت شناخت این منطقه، با بکارگیری نرم‌افزارEviews و براساس الگوی رقابت‌پذیری منطقه‌ای مارتین و داده‌های تابلویی به بررسی نوع‌شناسی استان‌های منتخب منطقه زاگرس طی سال‌های 98-1379 پرداخته شده است. نتایج حاکی از آن است که شاخص‌های مورد تحلیل از جمله؛ شاخص‌های توسعه انسانی به میزان،0.639 درصد، بهره‌وری نیروی‌کار 0.003درصد، تأثیر مثبت و نرخ اشتغال0.006درصد، مهاجرت خالص1.67درصد، سهم صادرات0.0169 درصد، تأثیر منفی بر نوع‌شناسی منطقه زاگرس دارند. شاخص توسعه انسانی تأثیر مثبت و زیادی بر خروج منطقه از شرایط منزوی دارد. شاخص‌های نرخ اشتغال و سهم صادرات اثر کمی بر نوع‌شناسی منطقه دارند و مهاجرت خالص بیشترین اثر را بر تداوم وضعیت منطقه در شرایط منزوی دارد. بنابراین می‌توان با بالابردن کیفیت منابع انسانی و جذب گردشگر نیز زمینه مثبت شدن مهاجرت خالص و تبدیل منطقه به منطقه مهاجرپذیر را فراهم کند و در جهت تغییر وضعیت منطقه زاگرس و قرارگیری در منطقه پویا و افزایش رقابت‌پذیری منطقه حرکت کرد و باعث افزایش سطح رقابت‌پذیری منطقه می‌شود.
_||_
