اثرات تغییر رژیمی گردشگری بر رشد اقتصادی استانهای گردشگرپذیر: کاربردی از مدل انتقال ملایم
الموضوعات : Regional Planning
1 - استادیار گروه پژوهشی اقتصاد گردشگری، پژوهشکده گردشگری، سازمان جهاددانشگاهی خراسان رضوی
2 - دانشآموخته دکتری اقتصاد کشاورزی، دانشگاه زابل
الکلمات المفتاحية: رشد اقتصادی, واژههای کلیدی: گردشگری, مدل غیرخطی انتقال ملایم, استانهای گردشگرپذیر,
ملخص المقالة :
اثرپذیری گسترده بخش گردشگری از نوسانات ارزی و سطوح متفاوت توسعه گردشگری در استانهای مختلف در ایران، باعث میشود که اثرات گردشگری بر رشد اقتصادی استانها متمایز از یکدیگر باشد. بررسی این موضوع در قالب تعیین اثرات تغییر رژیمی گردشگری بر رشد اقتصادی استانها، دیدگاه برنامهریزان منطقهای در کشور بهبود خواهد بخشید. از اینرو، این مطالعه به بررسی فرضیه رشد اقتصادی مبتنی بر گردشگری و اثرات تغییر رژیمی گردشگری بر رشد اقتصادی چهار استان بزرگ گردشگرپذیر (اصفهان، خراسان رضوی، فارس وگیلان) پرداخته است. بدین منظور، از تکنیکهای غیرخطی و مدل انتقال ملایم (STAR) برای سنجش اعتبار فرضیه وجود رابطهی غیرخطی بین گردشگری و رشد اقتصادی استفاده شده است. همچنین، از علیت گرنجر برای بررسی فرضیه تحقیق در دوره مورد مطالعه 1387-1396 استفاده شده است. نتایج مطالعه، اثرات غیرخطی بین گردشگری و رشد اقتصادی را تایید کرده است، بطوریکه نتایج بین استانی، رفتار متمایز و اثرات متفاوتی را نشان داده است. طبق نتایج بدست آمده، در استانهای اصفهان و فارس، گردشگری تاثیری بر ارزش تولید ناخالص منطقهای ندارد. علاوه بر این، خطی بودن این رابطه برای استانهای خراسان رضوی و گیلان رد میشود و گردشگری تاثیری به سزایی بر ارزش تولید ناخالص این استانها دارد. جریان غیرخطی علیت گرنجر در همهی موارد اثبات علیت از ارزش تولید ناخالص منطقهای به گردشگری را تایید میکند. لذا ارزش تولید ناخالص منطقهای بر گردشگری تمامی استانهای اصفهان، خراسان رضوی، فارس و گیلان تاثیر قابل توجهی دارد. بنابراین میتوان توصیه نمود که با بهبود رشد اقتصادی جهت توسعه گردشگری تلاش نمود. همچنین بایستی تصمیمگیران اقتصادی وجود رابطهی غیرخطی در ارتباط پویای بین گردشگری و رشد اقتصادی را برای تعیین سطح آستانهای از منافع بالقوه توسعه گردشگری در برنامهریزیهای آینده مورد توجه قرار دهند.
