تأثیر درجه بازبودن تجارت بخش کشاورزی بر امنیت غذایی در ایران (رهیافت خودرگرسیونی با وقفه‌های توزیعی)

الموضوعات : Agricultural Economics Research

ارسلان بی نیاز ¹ , حمید محمدی ²

1 - دانشجوی دکتری زابل و عضو هیات علمی اقتصاد کشاورزی دانشگاه پیام نور ،ایران
2 - استادیار اقتصاد کشاورزی دانشگاه زابل

تاريخ الإرسال : 03 الجمعة , جمادى الأولى, 1437 تاريخ التأكيد : 15 الأربعاء , رمضان, 1439 تاريخ الإصدار : 08 الجمعة , شوال, 1439

الکلمات المفتاحية: ایران, امنیت غذایی, بخش کشاورزی, درجه بازبودن تجارت, روش ARDL,

ملخص المقالة :

    با توجه به اهمیت بخش کشاورزی در تولید، اشتغال و ایجاد امنیت غذایی، کشورهای گوناگون جهان اعم از توسعه یافته و یا در حال توسعه، از راههای گوناگون این بخش را مورد حمایت قرار می‌دهند. در این مطالعه اثر درجه بازبودن تجارت بخش کشاورزی بر امنیت غذایی کشور در چارچوب الگوی خودرگرسیونی با وقفه­های توزیعی در دوره زمانی 1392-1378 مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج مطالعه حاکی از وجود اثر مثبت درجه بازبودن تجارت بخش کشاورزی بر شاخص امنیت غذایی کشور در دوره مورد بررسی است. بر این اساس، به ازای افزایش یک درصدی درجه بازبودن تجارت بخش کشاورزی، مقدار شاخص امنیت غذایی 21/0 درصد در بلندمدت افزایش خواهد داشت. لذا، اعمال سیاست­هایی در راستای افزایش حجم تجارت، بویژه افزایش تولید با استفاده از فناوری‌های متناسب منطقه، صادرات محصولات بخش کشاورزی و حمایت از تولیدکنندگان این بخش بمنظور کاهش هزینه­های تولید و افزایش کیفیت و بهره­وری ضروری است. هم‌چنین، افزایش تمایل به سرمایه­گذاری بخش خصوصی در بخش کشاورزی و گسترش صنعت بیمه محصولات کشاورزی برای کاهش ریسک و نااطمینانی و تشویق کشاورزان در راستای تولید بیش‌تر و بهتر محصولات و افزایش حاشیه امنیت غذایی، اجتناب ناپذیر است.