اثر تنش خشکی بر شاخصهای رشدی نهالهای چای آلوده به نماتد مولد زخم ریشه (Pratylenchus loosi) و مقدار جمعیت نماتد
الموضوعات : دو فصلنامه تحقیقات بیماریهای گیاهیمینا محجوبی نیا 1 , زهرا تنها معافی 2 , علی سراجی 3 , سعید رضائی 4
1 - دانشجوی سابق کارشناسی ارشد، گروه بیماری شناسی گیاهی، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی، واحد علوم و تحقیقات تهران، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.
2 - دانشیار، بخش تحقیقات نماتد شناسی، موسسه تحقیقات گیاهپزشکی کشور، تهران، ایران
3 - استادیار، مرکز تحقیقات چای کشور، لاهیجان، ایران
4 - استادیار،گروه بیماری شناسی گیاهی، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی، واحد علوم و تحقیقات تهران، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
الکلمات المفتاحية: چای, نماتد مولد زخم ریشه, بافت خاک, تنش خشکی, شاخصهای رشدی, دور آبیاری, Pratylenchus loosi,
ملخص المقالة :
نماتد مولد زخم ریشه (Pratylenchus loosi)، مهمترین عامل خسارتزای چای در ایران است که باعث ایجاد خسارت کیفی و کمی به محصول چای میشود، با توجه به اینکه درصد بالایی از کشت چای در ایران بهصورت دیم است، این پژوهش با هدف بررسی تأثیر دورههای گوناگون آبیاری و متعاقب آن تنش خشکی بر فاکتورهای رشدی نهالهای چای در دو نوع خاک با بافت لومی- شنی و لومی-رسی آلوده به P. loosi و مقدار جمعیت نماتد انجام گرفت. نهالهای چای از کلون امیدبخش 100 در گلدانهایی با حجم 6000 سانتیمترمکعب حاوی خاک آلوده با تراکم جمعیت یک نماتد در گرم خاک کاشته شدند دورههای آبیاری بهصورت 7، 14،21 و 28 روز و بدون آبیاری اعمال شدند. تیمارها در فضای باز ایستگاه تحقیقات چای شهید افتخاری فومن (فشالم) به مدت هشت ماه نگهداری شدند و مراقبتهای معمول زراعی انجام شد. پس از این مدت نهالها برداشت شدند و در هر واحد آزمایشی شاخصهای رشدی از قبیل ارتفاع، وزن کل، وزن تر ریشه، وزن تر و خشک اندام هوایی و حجم ریشه اندازهگیری شد. شاخصهای مربوط به نماتد، شامل مقدار جمعیت در خاک و ریشه نیز تعیین شدند. نتایج حاصل از تجزیه واریانس دادهها نشان داد که تیمارها در شاخصهای اندازه گیری شده با یکدیگر اختلاف معنیدار آمـاری داشتند. Pratylenchus loosi در نهالهای چای با دور آبیاری مطلوب 7 و 14 روز نسبت به دورهای آبیاری 21، 28 روز و بدون آبیاری تکثیر یافت جمعیت نماتد در ریشه با مقدار حجم ریشه و وزن ریشه در دورههای گوناگون آبیاری نسبت کاملاً مستقیم نشان داد. نتایج این بررسی نشان داد که علیرغم وجود جمعیت بالای نماتد در دورهای آبیاری 7 و 14روز نهالهای چای آبیاری شده با این دورههای آبیاری نسبت به تیمارهای بدون آبیاری و 21 و 28 روز توانایی بیشتری در تحمل آلودگی و خسارت P. loosi داشتند، بهگونهی که تیمارهای 21 و 28 روز آبیاری با وجود دارا بودن کمترین مقدار جمعیت نماتد در ریشه، بیشترین کاهش شاخصهای رشدی را نشان دادند که میتواند بیانگر تاثیر نماتد حتی در جمعیت کم روی رشد نهال چای در شرایط تنش خشکی باشد که با کاهش رطوبت خاک تشدید میشود. در بافت لومی- شنی، مقدار جمعیت نماتد در ریشه و خاک نسبت به بافت لومی-رسی بیشتر بود. این بررسی مشخص کرد که در دورهای آبیاری 7 و 14 روز که تقریباً نیاز آبی گیاه چای فراهم میشود، نهالها خسارت کمتری را نسبت به تیمارهایی که آب کمتری دریافت میکنند، متحمل میشوند.
_||_